ΑΝΑΖΗΤΏΝΤΑΣ ΤΟΝ ΤΌΠΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΏΝ 💀

ΑΝΑΖΗΤΏΝΤΑΣ ΤΟΝ ΤΌΠΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΏΝ 💀

Mictlāntēcutli ή Mictlantecuhtli ( προφορά στα Ναουάτλ , που σημαίνει "Κύριος του Μίκτλαν"), στη μυθολογία των Αζτέκων , είναι θεός των νεκρών και ο βασιλιάς του πιο χαμηλού τμήματος Mictlanuh (Chi) τον κάτω κόσμο .

Η σύζυγός του ήταν η Mictecacihuatl και μαζί λέγεται ότι κατοικούσαν σε ένα σπίτι χωρίς παράθυρα στο Mictlan. 

Ο Mictlantecuhtli συνδέθηκε με τις αράχνες , κουκουβάγιες ,  νυχτερίδες ,  την 11η ώρα και τη βόρεια κατεύθυνση της πυξίδας, γνωστή ως Mictlampa, η περιοχή του θανάτου. 

Ο Quetzalcóatl  ο θεός του πρωινού και του βραδινού αστέρα που στην πραγματικότητα είναι ο πλανήτης Αφροδίτη

 Στους χρόνους των Αζτέκων (14ος έως 16ος αιώνας) ο Quetzalcóatl ήταν σεβαστός ως ο προστάτης των ιερέων , ο εφευρέτης του ημερολογίου και των βιβλίων και ο προστάτης των χρυσοχόων και άλλων τεχνιτών. ταυτίστηκε επίσης με τον πλανήτη Αφροδίτη όπως προείπαμε.

 Ως το αστέρι του πρωινού και του βραδινού, το Quetzalcóatl ήταν το σύμβολο του θανάτου και της ανάστασης . 

Με τη συντροφιά του ο Xolotl , ένας σκυλοκέφαλος θεός που έχει όλα τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του αρχαίου αιγυπτιακού θεού Άνουβις ,λέγεται ότι κατέβηκε στην υπόγεια κόλαση του Mictlan για να συγκεντρώσει τα οστά των αρχαίων νεκρών της προηγούμενης δημιουργίας 

Αυτά τα οστά που κονιορτοποιησε  μετά έχρισε με το αίμα του, δημιουργώντας μέσω τους ανθρώπους που κατοικούν στην Γη σήμερα 

Κοιτώντας προσεκτικά τις οδηγίες που αφορούν την τοποθεσία στην οποία αναφέρεται ότι ανασύρθηκαν τα αγνώστου αρχαιότητας οστά ακολουθώντας την πυξίδα που δείχνει τον μαγνητικό πόλο της γης καταλήγουμε στο χώρο των παρθένων δασών του Καναδά από την μια πλευρά και την Σιβηρία από την άλλη.

Το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα ανακαλύπτονται οστά μαμούθ στην Σιβηρία όπως και πολλά άλλα ζώα δείχνει ολοκάθαρα του λόγου το αληθές ότι όντως υπάρχει μια μεγάλη πιθανότητα να είναι ο χώρος που βρίσκεται το Mictlanuh

Βασικό στοιχείο για την υπόθεση είναι το γεγονός ότι μιλάμε για ένα συγκεκριμένο υπόγειο χώρο, ένα κόσμο κυριολεκτικά στο υπέδαφος στον οποίο περνάει κάποιος εννοείται από σπηλιές ιερά της επιφάνειας του εδάφους.

Για να κατέβει κάποιος εκεί πρέπει πρώτα να περάσει από το Apanuiayo , στη μυθολογία Nahua, είναι η εκβολή του ποταμού Apanohuacalhuia, που το φαντάζονται ως μια μεγάλη λίμνη μαύρου νερού. 

Βρίσκεται στο Apanohualoyan , το όγδοο στρώμα του κάτω κόσμου Nahua. Είναι επίσης το σπίτι του Xochitonal , το οποίο επίσης προστατεύει την περιοχή.

Μέσα στο νερό αυτό κατοικεί το  Xochitonal , (στα Nahuatl, το λουλούδι της ψυχής) ήένα τρομερό θαλάσσιο τέρας που κατοικούσε στο Apanohuacalhuia , τον πλατύ ποταμό των νεκρών του Itzcuintlán , το πρώτο στρώμα του κάτω κόσμου Nahua από το οποίο έπρεπε να περάσουν οι νεκροί βοηθώντας τους ένα Xoloitzcuintle  ένα σκυλί οδηγός των νεκρών 

Συνήθως περιγράφεται ως γιγάντιο ιγκουάνα.

Το πλάσμα περιορίστηκε στο Mictlán, υπεύθυνο για την προστασία του μεγάλου ποταμού Apanohuacalhuia , ενός ποταμού μαύρου νερού, αν και ήταν επίσης δυνατό να το βρεις στο Apanoayan , τις εκβολές του ποταμού στο όγδοο στρώμα του κάτω κόσμου, μια λίμνη υδρόβιας μαύρης μάζας όπου ο  νεκρός πάλευε για πολλή ώρα στα μαύρα νερά να βγει, αλλά οι λύπες του δεν θα τελείωναν εκεί, γιατί θα έπρεπε να διασχίσει μια εκτεταμένη κοιλάδα γεμάτη εννέα βαθιά ποτάμια, τα εννέα. παρακείμενα ποτάμια του μεγάλου ποταμού Apanohuacalhuia, τα ποτάμια των εννέα καταστάσεων συνείδησης.

Μερικές φορές οι νεκροί, που δεν άξιζαν ένα σκυλί να τους βοηθήσει να περάσουν γύρω από το Xochitonal, πηδούσαν για να κολυμπήσουν στα νερά μόνοι τους αλλά τους καταβρόχθιζαν τα τέρατα του νερού 

Μετά οι ψυχές τους αναδύονται στο Mictlampa για να έχουν μια πλήρη και αιώνια ζωή, κάνοντας πράγματα 

Ό,τι έκαναν στην επίγεια ζωή, αυτό το τοπίο ήταν ένα όχι πολύ έρημο μέρος, αλλά αντισταθμίστηκε από την αιωνιότητα, αν και οι Mictecacíhuatl και Mictecacíhuatl βασίλευαν σε αυτό το μέρος, ήταν ο Tezcatlipoca που είχε τον τελευταίο λόγο για το τι συνέβη ή δεν συνέβη σε αυτό το μέρος.

Μια χωροχρονική διαστασιακή πύλη για την Μεγάλη Άρκτο ?

Στην ουσία αυτό υπονοεί ο μυθος.

Το γεγονός ότι κάποτε υπήρχε θάλασσα κάτω από την Σιβηρία είναι αλήθεια καθώς πρίν από 10,000 χρόνια όντως υφίσταται ως γεγονός η ύπαρξη θάλασσας από την οποία ουσιαστικά δεν υπάρχει τίποτα πλέον εκτός από αλάτι και πάγος.

Η ύπαρξη θαλάσσιων τεράτων είναι κάτι που το έχουμε ξαναδεί τόσο στην μυθολογία της Κεϋλάνης όσο και στην Ιαπωνία αλλά σε καμία από αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχουν στοιχεία για σχέση με τον μαγνητικό βορά, ούτε καν υφίσταται ως γεγονός ότι για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα υπάρχει σκοτάδι όπως βλέπουμε ότι συμβαίνει στη χερσόνησο Γιαμάλ, μια περιοχή πλούσια σε φυσικό αέριο, όπου η θερμοκρασία πέφτει ακόμη και κάτω από τους -50 βαθμούς Κελσίου και ο ήλιος δεν κάνει ποτέ την εμφάνισή του τον χειμώνα  ( Γιαμάλ σημαίνει Άκρη του Κόσμου)

Έτσι λοιπόν φτάνουμε στο λογικό συμπέρασμα ότι πέρα από την μυθολογία και την φιλοσοφία που διέπει την ιστορία πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως ο συγκεκριμένος αυτός άντρας ταξίδεψε στην Σιβηρία όπως προείπαμε προκειμένου να μπορέσει να συλλέξει βαθιά μέσα από την Γη τα οστά όντων που προηγήθηκαν όπως προείπαμε της τωρινής δημιουργίας του κόσμου μας.

Το γεγονός ότι δεν είναι η Αφρική η χώρα που έχει τα συγκεκριμένα αυτά οστά όπως θα ήταν λογικό και αναμενόμενο είναι όντως κάτι που εκπλήσσει και δίνει πληροφορίες για μελλοντικές ανακαλύψεις.

Άραγε πόσα πολλά μυστικά κρύβει η Σιβηρία στο υπέδαφος της ?

Βέβαια υπάρχει και το ενδεχόμενο να υπήρξε αντίστροφη των πόλων του πλανήτη μας μια ή περισσότερες φορές οπότε θα πρέπει να αναζητηθεί ο Βόρειος μαγνητικός πόλος στην Ανταρκτική και όχι στην Αρκτική αλλά αυτό δεν φαίνεται να ισχύει καθώς υπάρχουν οι σκανδιναβικές χώρες όπου εκεί βρίσκουμε μύθους που μιλούν για έναν κόσμο νεκρών πού ονομάζεται βασίλειο της θεάς Hell

Στο βιβλίο Prose Edda Gylfaginning , ο Hel περιγράφεται ότι είχε διοριστεί από τον θεό Odin ως κυβερνήτης ενός ομώνυμου βασιλείου, που βρίσκεται στο Niflheim . 

Στην ίδια πηγή, η εμφάνισή της περιγράφεται ως μισή μπλε και μισή στο χρώμα της σάρκας και περαιτέρω ως με μια ζοφερή, καταβεβλημένη εμφάνιση.

 Η Πεζογραφία Έντα αναφέρει ότι η Hel κυβερνά τεράστιες επαύλεις με πολλούς υπηρέτες στο βασίλειο του κάτω κόσμου της και παίζει βασικό ρόλο στην απόπειρα ανάστασης του θεού Baldr .

Στο Gylfaginning του Snorri Sturluson , ο Gylfi , ο βασιλιάς της αρχαίας Σκανδιναβίας , λαμβάνει εκπαίδευση στη σκανδιναβική μυθολογία από τον Odin με το πρόσχημα τριών ανδρών. 

Ο Gylfi μαθαίνει από τον Odin (ως Jafnhárr ) ότι ο Niflheimr ήταν ο πρώτος κόσμος που δημιουργήθηκε μετά το Muspelheim:

Ήταν πολλοί αιώνες πριν διαμορφωθεί η γη που δημιουργήθηκε ο κόσμος της ομίχλης [Niflheimr]. και στο κέντρο του βρίσκεται το πηγάδι που ονομάζεται Hvergelmir, από το οποίο πηγάζουν τα ποτάμια που ονομάζονται Svöl, Gunnthrá, Fjörm, Fimbulthul, Slídr και Hríd, Sylgr και Ylgr, Víd, Leiptr. 

Ο Gjöll είναι σκληρός από τον Hel-gates. 

Ο Odin (ως Þriði ) λέει περαιτέρω στον Gylfi ότι όταν ο πάγος από το Niflheimr συνάντησε τις φλόγες από το Muspelheimr ξεκίνησε η δημιουργία και ο Ymir σχηματίστηκε:

Ακριβώς όπως το κρύο προέκυψε από το Niflheim, και όλα τα τρομερά πράγματα, έτσι και όλα όσα έβλεπαν προς το Múspellheim έγιναν ζεστά και λαμπερά. αλλά το Ginnungagap ήταν τόσο ήπιο όσο ο αέρας χωρίς αέρα, και όταν η ανάσα της ζέστης συνάντησε τη ρίγα, έτσι που έλιωσε και έσταζε, η ζωή επιτάχυνε από τις σταγόνες μαγιάς, από τη δύναμη αυτού που έστελνε τη ζέστη, και έγινε η μορφή του ανθρώπου . 

Και αυτός ο άνθρωπος ονομάζεται Ymir, αλλά οι Rime-Giants τον αποκαλούν Aurgelmir. ... 

Με λίγα λόγια η μυθολογία μιλάει για ένα συγκεκριμένο τόπο παγωνιάς και ομίχλης σκοτεινό από τον οποίο ξεκίνησε η δημιουργία του κόσμου μας.

Εφόσον τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του μυθικού τόπου βρίσκονται όλα στην  Σιβηρία όπως και το πηγάδι πύλη λογικά όλες οι προηγούμενες αναφορές για την ύπαρξη οστών και ενός υπόγειου κόσμου νεκρών ήταν , είναι και κάποια στιγμή θα αποκαλυφθεί η αλήθεια για την ύπαρξη του ακριβώς εκεί...