° Marchosias °

Μελετώντας την κλασσική δαιμονολογία που μας κληροδότησε η ίδια η Σολομωνική κλείδα και όλα αυτά τα Grimoire τα οποία προέρχονται όχι από την ίδια την Σολομωνική κλείδα αλλά από την ίδια την χριστιανική εκκλησία και ποιο συγκεκριμένα από την καθολική εκκλησία που ουσιαστικά μέχρι σήμερα ακολουθεί την ιουδαϊκή παράδοση στην οποία μέσα συναντάμε ώς τμήμα της θεουργίας και την καμπαλιστική μαγεία μέσα από την οποία έχουν προέλθει όλοι ανεξαιρέτως οι σύγχρονοι δαίμονες που βρίσκονται σε όλα τα βιβλία της μαγείας.

Αν θελήσουμε να κάνουμε μια σοβαρή και ακριβής κατάταξη της μαγείας των 72 πνευμάτων αρκεί να δούμε τα δύο σημεία της υπόθεσης που αφορούν το σύνολο της , και είναι η παρουσία του ίδιου του Ορνία ο οποίος εμφανίζεται ως ο μεσολαβητής μεταξύ των δαιμόνων και του Σολομώντα , είναι αυτός που τα φέρνει και τα κάνει ορατά γεγονός που πιστοποιεί ότι όντως είναι αυτός ο άρχοντας τους  δηλαδή ουσιαστικά μιλάμε για τον ίδιο τον Θεό Νεργκάλ τον κύριο του Κάτω Κόσμου και σύζυγό της Λίλιθ Ερεσκιγκάλ.

Όλο αυτό μας δίνει μια πολύ συγκεκριμένη κατεύθυνση και δείχνει καθαρά επιρροή από αρχαία Μεσοποταμία ή ακόμα νωρίτερα στην προϊστορική Λιβύη όπως λεγόταν αρχικά η ίδια η Αφρικανική ήπειρος όταν δεν ήταν όπως είναι σήμερα.

Η μορφή του δαίμονα Δύναμη του αστερισμού των Πλειάδων ουσιαστικά περιέχει και το πνεύμα της αρχαίας Λίλιθ Ερεσκιγκάλ συζύγου του Ορνία ως μια από τις 100 διαφορετικές γυναίκες που έχουν γίνει ένα ενιαίο όν με κορυφαία μεταξύ τους μια απεχθής μορφή γυναίκας δαίμονα η οποία ουσιαστικά είναι η ίδια η αρχαία Δράκαινα Τιαμάτ μητέρα των 7 φτερωτών δαιμόνων που συνθέτουν την αρχική κόλαση .

Εδώ λοιπόν βλέπουμε ότι ουσιαστικά είναι η λατρεία , σατανολατρεία της αρχαίας δράκαινας Τιαμάτ ή Θεάς Νύχτας κατά την αρχαία ελληνική μυθολογία της οποίας τα τερατώδη τέκνα είναι ουσιαστικά τμήμα της Σολομονικής .

Εν αντιθέσει όμως με τους υπόλοιπους φτερωτούς φίδια και λιοντάρια που ουσιαστικά έχουν συγγένεια μεταξύ τους και με την αρχαία Τιαμάτ / Δράκαινα ο δαιμονας Marchosias είναι outsider !

Η μορφή του ως Γρίφονας που ουσιαστικά είναι η πρώτη καταγεγραμμένη οδηγεί στην Μεσοποταμία αν και θα μπορούσε να προέρχεται και από την Μινωική Κρήτη το όνομα του είναι καθαρά ελληνική λέξη και σημαίνει " Μαρκήσιος " !

Marchosias

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Marchosias

In demonology, Marchosias is a great and mighty Marquis of Hell, commanding thirty legions of demons.

 In the Ars Goetia, the first book of The Lesser Key of Solomon (17th century), he is depicted as a wolf with gryphon's wings and a serpent's tail, spewing fire from his mouth, but at the request of the magician he may take the form of a man. 

He is a strong fighter and gives true answers to all questions, and is very faithful to the magician in following his commands. 

Before his fall he belonged to the angelic order of Dominations (or Dominions), and when he was bound by Solomon he told him that after 1,200 years he hoped to return to Heaven ("unto the Seventh Throne").^[1]

In the Pseudomonarchia Daemonum (1577) of Johann Weyer the demon is called Marchocias and his description is much the same as that given in the Goetia except that his gender when appearing as a wolf is female ("a cruel she wolf") and spewing forth "I cannot tell what" from his mouth. He likewise hopes to eventually return to the Seventh Throne but is "deceived in that hope." ^[2]

Collin de Plancy in his Dictionnaire Infernal (1818) draws on both sources for his description of Marchosias in his catalogue of demons.

The name Marchosias comes from Late Latin marchio, "marquis".

Marchosias η Βαλκυρία που έγινε δαίμονας.

Μία πολύ σημαντική λεπτομέρεια της πραγματικής μορφής του συγκεκριμένου δαίμονα που είναι αυτή του φτερωτού λύκου είναι το ότι πρόκειται για θηλυκό.

Η συγκεκριμένη μορφή προέρχεται από την σκανδιναβική μυθολογία και είναι ένα σύμβολο θανάτου όπως και το κοράκι.

Επειδή οι λύκοι και τα κοράκια " καθάριζαν" τα πεδία των μαχών από τα κρέατα που μοιραία θα σάπιζαν δημιουργόντας πολλά προβλήματα υγείας αφήνοντας πίσω μόνο καθαρά οστά , ταυτίστηκαν με το θάνατο και τους αγγέλους του.

Οι Βαλκυρίες κόρες του Οντίν και εκλέκτορες των ψυχών των πολεμιστών είχαν ως άλογα τεράστιους φτερωτούς λύκους .

Η Marchocias λοιπόν καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι είναι ένα ακόμη σύμβολο θανάτου μίας αρχαίας προ χριστιανικής θρησκείας η οποία έχει φυσικά δαιμονοποιηθεί εκ των υστέρων με αποτέλεσμα είτε την μορφή του μυθικού λύκου - ίππου των βαλκυριών έχει
 οικειοποιηθεί κάποια αστρική οντότητα ή πρώην σκεπτομορφή που απέκτησε υπόσταση αφού πρώτα έγινε ταυτοποίηση της με δαιμόνιο.

Και η τελευταία και πιό λογική εξήγηση είναι ότι πρόκειται για μια ψυχή νεκρομάντιδας ανάλογη της Εριχθώ που συναντάμε στα Φαρσάλια , μίας γυναίκας που πέθανε στην εποχή της προ χριστιανικής ή πρώτο χριστιανικής εποχής του προσυλητισμού των Βορείων λαών.

Μια μορφή μάγισσας που περιφέρεται στα πεδία των μαχών το βράδυ μετά από την μάχη μαζί με τους λύκους και τα κοράκια για να μαζέψει οστά και τμήματα των ιστών από τα πτώματα , θώρακες κλπ.

Το σπαθί πολεμιστή που να έχει προέλθει από μάχη στην οποία έχει σκοτώσει άνθρωπο είναι ένα από τα σύνεργα της μάγισσας αφού με αυτό μπορεί να χαράξει το μαγικό κύκλο της , να φτιάξει τάλισμαν υγείας και προστασίας , να απειλήσει τέρατα και δαίμονες.

Συνήθως τα σπαθιά των πολεμιστών ρίχνονταν σε ποτάμια ιερά ή λίμνες , οπότε ήταν μεγάλη τύχη να μπορεί μια μάγισσα να τα βρει και να τα πάρει πρώτη.

Μορφές σαν τον Marchocias σχετίζονται με την μυθική Βαλχάλα , δηλαδή ουσιαστικά το υπόγειο χώρο ή Κάμαρά των νεκρών η οποία από το όνομα της Hell , της μυθικής κόρης του ημίθεου Λόκυ που την φυλάει πήρε το όνομα Hell που στα ελληνικά ταυτίζεται με την κόλαση ( ή τουλάχιστον μια από αυτές ).

Μπορεί οι χριστιανοί να ταύτισαν την Βαλχάλα με τον παράδεισο , η ίδια η μυθοπλασία δυστυχώς όμως φανερώνει ένα κολασμένο τόπο σε ακριβώς παράλληλη διάσταση με την δική μας.

Σε αυτή την διάσταση βασιλεύει η Μοριγκάν ( Μοργκάνα ) που είναι συνώνυμη του τρόμου , οι ψυχές μάχονται συνέχεια ...

Μεταφυσικά μπορούμε να καταλάβουμε ότι είναι το γνωστό πεδίο των άωρων νεκρών , εκεί που παγιδεύονται οι αυτόχειρας και όσοι δεν πέθαναν στον προκαθορισμένο χρόνο τους.

Σήμερα έχει αλλάξει η ονομασία του διαστασιακού αυτού χώρου αλλά η πραγματική μορφή του παραμένει αυτούσια , ένας χώρος γεμάτος από ζόμπι και τεράστια φίδια - δράκοντες.

Είναι ο χώρος του " Κόκκινου Βασιλείου " εκεί που πραγματικά βρίσκεται ο " Στρατός των Κολασμένων "  οι ψυχές που καλούνται από εκεί είναι βίαια όντα που διψούν για αίμα ανθρώπων.

Γιατί υπάρχει αυτός ο συγκεκριμένος στρατός και ποίο ρόλο θα παίξει στην πορεία της ιστορίας και το μέλλον της ανθρωπότητας και των θεών της , είναι όλα γραμμένα στις Εδες.

Medium Evans Adamakis.