Werewolves Leaning Against a Wall at Night, Waiting for a Meal, 1858
Werewolves Leaning Against a Wall at Night, Waiting for a Meal • 1858
1858 ....
Στην Ελλάδα έχει ξεκινήσει η επανάσταση κατά τών Τούρκων ενώ την ίδια ώρα στην Γαλλία κάνει για πολλοστή φορά την εμφάνιση της σε μια σπηλιά, αυτήν την φορά στην Γαλλία μια εκτοπλασματική όμορφη γυναίκα η οποία θα ονομαστεί στην συνέχεια Παναγία της Λούρδης....
Μια απόπειρα ανθρωποκτονίας κατά του Αυτοκράτορα και μέσα σε όλα αυτά λυκάνθρωποι καραδοκούν κρυμμένοι στις σκιές έξω από το τοίχος του νεκροταφείου για κάποιον άτυχο περαστικό που η κακιά του η μοίρα θέλησε να περάσει βράδυ από εκεί...
Μπορεί να είναι εντελώς μούφα η όλη υπόθεση περί Λυκάονα και λυκανθρώπων στην αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στην περιοχή της Αρκαδίας αλλά η υπόθεση της ύπαρξης Λυκανθρώπων
( πληθυντικός αριθμός) στην Γαλλία δεν είναι καθόλου μυθολογία...
Όλα ξεκίνησαν όταν είδα την φωτογραφία που βλέπετε στην αρχή του άρθρου μέσα στο βιβλίο αυτό.
Είπα μέσα μου, Νεκροταφείο & Λυκάνθρωποι, όχι μόνο ένας αλλά πολλοί μαζί , κάτι έχουμε εδώ...
Και πραγματικά δεν έκανα λάθος..
Η όλη υπόθεση του μυθικού βασιλιά Λυκάονα μου ταιριάζει καλύτερα να έχει σχέση με την Γαλλία παρά με την Ελλάδα και θα σας εξηγήσω στην συνέχεια γιατί το γράφω αυτό.
Ας ξεκινήσουμε από τις ομολογουμένως πολλές περιπτώσεις λυκανθρωπισμού που συναντάμε :
Πρώτη περίπτωση είναι αυτή της
Auvergne Werewolf (1558)
Η Γυναίκα που εκτελέστηκε επειδή ήταν Λυκάνθρωπος.
Η περίπτωση του Λυκάνθρωπου της Ωβέρνης έλαβε χώρα το 1558 και αναφέρθηκε από τον Δαιμονολόγο Henri Boguet στο βιβλίο του Discours des Sorciers (1602).
Εξωτερικός σύνδεσμος:
https://occult-world.com/auvergne-werewolf-1558/
Ο JACQUES ROULET ο οποίος δικάστηκε και καταδικάστηκε ως λυκάνθρωπος στη Γαλλία το 1598 σε ηλικία 35 ετών.
Ομολογουμένως οι δίκες μαγείας είναι ένα φαινόμενο της εποχής εκείνης αλλά η καταδίκη κάποιου για Λυκανθρωπισμό δεν είναι κάτι που συναντάμε συχνά !!!
Η υπόθεση του Jacques Roulet από το
" BOOK OF WERE-WOLVES "
της SABINE BARING-GOULD
Smith, Elder & Co., Λονδίνο 1865...
... 1598, μια χρονιά αξέχαστη στα χρονικά της λυκανθρωπίας, έγινε μια δίκη στο Ανζέρ, οι λεπτομέρειες της οποίας είναι πολύ τρομερές.
Σε ένα απόμερο και ερημικό σημείο κοντά στο Caude, περαστικοί χωρικοί έπεσαν μια μέρα πάνω στο πτώμα ενός αγοριού δεκαπέντε ετών, φρικτά ακρωτηριασμένου μέσα σε μια λίμνη αίματος.
Καθώς οι άντρες πλησίασαν, δύο λύκοι, που είχαν σχίσει το σώμα, έτρεξαν και μπήκαν στο παρακείμενο αλσύλλιο.
Οι άνδρες τους κυνήγησαν αμέσως, ακολουθώντας τα ματωμένα ίχνη τους μέχρι που τους έχασαν. όταν ξαφνικά ανακάλυψαν ανάμεσα στους θάμνους, σκυμμένο μέσα στους θάμνους με τα δόντια του να χτυπούν από φόβο,έναν άντρα ημίγυμνο, με ματωμένα μακριά μαλλιά και γένια και με τα χέρια του βαμμένα στο αίμα.
Τα νύχια του ήταν μακριά σαν νύχια, και είχαν φρέσκο αίμα και κομμάτια ανθρώπινης σάρκας.
Αυτή είναι μια από τις πιο μπερδεμένες και περίεργες περιπτώσεις που επιτίθενται ξεδιάντροπα στην ιδέα που έχουμε για τον κόσμο γύρω μας καθώς και την ματεριαλιστική αντίληψη μας.
Ο άθλιος άνδρας, του οποίου το όνομα ήταν Ρουλέτ, δήλωσε από μόνος του ότι έπεσε πάνω στο παλικάρι και το είχε σκοτώσει πνίγοντάς το, και ότι δεν είχε προλάβει να καταβροχθίσει εντελώς το σώμα , λόγο της άφιξης των ανδρών ...
Ο Ρουλέτ αποδείχθηκε στην έρευνα ότι ζούσε σαν ζητιάνος από σπίτι σε σπίτι, στην πιο άθλια κατάσταση της φτώχειας.
Συνοδοιπόροι του στην κακομοιριά του ήταν ο αδελφός του Τζον και ο ξάδερφός του Ζυλιέν.
Του είχαν παραχωρήσει για διαμονή ενσ φιλανθρωπικό κατάλυμα σε ένα γειτονικό χωριό, αλλά πριν τη σύλληψη του δεν είχε πατήσει εκεί για οκτώ συνεχόμενες ημέρες.
Ενώπιον των κριτών, ο Roulet αναγνώρισε ότι ήταν σε θέση να μεταμορφωθεί σε λύκο μέσω αλοιφής που του είχαν δώσει οι γονείς του.
Όταν ρωτήθηκε για τους δύο λύκους που είχαν δει να αφήνουν το πτώμα, είπε ότι ήξερε πολύ καλά ποιοι ήταν, γιατί ήταν οι σύντροφοί του, ο Ζαν και ο Τζούλιαν, που είχαν το ίδιο μυστικό με τον ίδιο.
Του έδειξαν τα ρούχα που είχε φορέσει την ημέρα της σύλληψης του και τα αναγνώρισε αμέσως.
Περιέγραψε το αγόρι που είχε δολοφονήσει, έδωσε σωστά την ημερομηνία, έδειξε το ακριβές σημείο όπου είχε γίνει η πράξη και αναγνώρισε τον πατέρα του αγοριού ως τον άντρα που είχε τρέξει για πρώτη φορά όταν ακούστηκαν οι κραυγές του παλικαριού.
Στη φυλακή, ο Ρουλέτ συμπεριφερόταν σαν ηλίθιος.
Όταν τον έπιασαν, η κοιλιά του ήταν διατεταμένη και σκληρή. στη φυλακή ήπιε ένα βράδυ ένα ολόκληρο κουβά νερό,
Οι γονείς του, κατόπιν έρευνας, αποδείχθηκαν αξιοσέβαστοι και ευσεβείς άνθρωποι και απέδειξαν ότι ο αδερφός του Τζον και ο ξάδερφός του Ζυλιέν είχαν αρραβωνιαστεί από απόσταση την ημέρα της σύλληψης του Ρουλέ.
«Πώς σε λένε και ποια είναι η περιουσία σου;» ρώτησε ο δικαστής, Pierre Hérault.
«Το όνομά μου είναι Jacques Roulet , ηλικίας τριάντα πέντε. Είμαι φτωχός και μοχθηρός».
«Τι κατηγορείς ότι έκανες;»
«Το να είσαι κλέφτης – να προσβάλλεις τον Θεό. Οι γονείς μου μου έδωσαν μια αλοιφή. Δεν ξέρω τη σύνθεσή της».
«Όταν τρίβεσαι με αυτή την αλοιφή γίνεσαι λύκος;»
"Οχι ?.....Τότε πρός τι όλα αυτά ?... Σκότωσα και έφαγα το παιδί Cornier: ενώ ήμουν λύκος».
«Ήσουν ντυμένος λύκος;»
«Ήμουν ντυμένος όπως είμαι τώρα. Είχα τα χέρια μου και το πρόσωπό μου ματωμένα, γιατί έτρωγα τη σάρκα του εν λόγω παιδιού».
«Τα χέρια και τα πόδια σου γίνονται πόδια λύκου;»
"Ναι το κάνουν."
Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την υπόθεση μπορείτε να διαβάσετε εδώ:
https://www.monstrous.com/jacques-roulet/
Στις ίδιες γραμμές και η οικογένεια Gandillon (Pierre, Georges, Antoinette, Perrenette) (π. 1598).
Γάλλοι λυκάνθρωποι του Αγίου Κλοντ, στην περιοχή Jura, Γαλλία , μια από τις σημαντικότερες ιστορικές περιπτώσεις λυκαθρωπίας.
Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την υπόθεση μπορείτε να διαβάσετε εδώ:
https://www.encyclopedia.com/science/encyclopedias-almanacs-transcripts-and-maps/gandillon-family-pierre-georges-antoinette-perrenette-d-1598
•••••••••••••••••••••••••••••••••••
https://www.werewolves.com/the-gandillion-family/
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
https://occult-world.com/gandillon-werewolves/
Βιβλιογραφία:
Baring-Gould, Sabine. The Book of Werewolves. Λονδίνο: Smith, Elder & Co., 1865.
Otten, Charlotte F., επιμ.
A Lycanthropy Reader: Werewolves in Western Culture. Νέα Υόρκη: Dorset Press, 1989.
Σε όλες τις περιπτώσεις που διαβάζω πάνω στο συγκεκριμένο θέμα παρατηρώ ότι ισχύουν τα ίδια ακριβώς πράγματα που έχω συναντήσει στους μάγους και μάγισσες στο σύγχρονο Μεξικό αλλά και σε αρχαία κείμενα ελληνικά και ρωμαϊκά καθώς επίσης στην Αγγλία όπου βλέπουμε ότι οι μάγισσες συνηθίζουν να μεταμορφώνονται σε πουλιά ή ζώα με την χρήση μαγικών σκευασμάτων αλοιφών και πομάδων...
Ωραία λοιπόν, το κάνουν πραγματικά και αυτό είναι σίγουρο... Αυτό που ρωτάω πάντα είναι το γιατί ?
Ποιο είναι το ουσιαστικό όφελος σε αυτή την μαγεία ?
Εγώ προσωπικά δεν βλέπω τίποτα και δεν πιστεύω ότι υπάρχει πραγματικά όφελος για τον άνθρωπο..... Βέβαια πίσω από όλα αυτά υπάρχουν δυνάμεις και όντα που πραγματικά δρουν εντελώς στο παρασκήνιο της υπόθεσης και ειλικρινά δεν ξέρω αυτοί τι ακριβώς κερδίζουν από αυτό όλο ...
Το ποιοί είναι αυτοί και το τι ακριβώς συμβαίνει είναι ένα θέμα που θέλει μεγάλη προσοχή και ανάλυση.
Τα στοιχεία που συνθέτουν την εικόνα δείχνουν σαφώς πρός την ύπαρξη μυστικής παγανιστικής θρησκείας γεγονός που μπορεί να εξηγήσει γιατί διαφορετικά πρόσωπα σε διαφορετικές εποχές χρησιμοποιούν την ίδια μέθοδο ώστε να υπάρξει μεταμόρφωση τους και ανθρωποφαγία.
Ακολουθώντας αυτή την λογική θυμάμαι καλά τι ακριβώς αναφέρει ο ΧΦ Λάβκραφτ στο μυθιστόρημα του Η περίπτωση του Τσαρλς Ντέξτερ Γουώρντ για την μεγάλη σφαγή πολιτών από τον Μαύρο Πρίγκηπα εξ αιτίας της ύπαρξης του σημείου της Αιγός στον βωμό της εκκλησίας της Nôtre Dame..
Το άγαλμα ενός Λυκανθρώπου βρίσκεται μεταξύ των άλλων τεράτων στον εξωτερικό χώρο της εκκλησίας της Notre Dame δεν νομίζω ότι είναι σύμπτωση...
Το όλο πράγμα φωνάζει...
Η παγανιστική λατρεία είναι εδώ και είναι ζωντανή πίσω από το διάφανο νεγκλιζέ της χριστιανικής θρησκείας η αρχαία λατρεία του Τράγου και του Λυκάνθρωπου της εποχής του Πανός συνεχίζει κρυμμένη μέχρι σήμερα....
Ο Λουλεέρου είναι η απόδειξη!
Η γαλλική παράδοση πιστεύει πολύ στους Louleerou τους λυκανθρώπους, γεγονός που δεν ισχύει για την Ελλάδα και συγκεκριμένα την Αρκαδία, αν και θα έπρεπε αν ήταν αληθινός ο μύθος του Λυκάονα...
Ένας άντρας μεταμορφώνεται σε θηρίο κάθε πανσέληνο οπως λέει η παράδοσή πάντα τα μεσάνυχτα.
Ο λυκαθρωπός πετάγεται από το παράθυρο και βυθίζεται σε ένα πηγάδι.
Βγαίνει ντυμένος με ένα κατσικίσιο δέρμα που του έδωσε ο διάβολος.
Βέβαια Διάβολος εννοείται ο τράγος των Sabbath ο οποίος εδώ αποκτά σημαντική συμβολή καθώς μας φανερώνει την αλήθεια για την υπόθεση του μυθικού βασιλιά Λυκάονα καθώς είναι ο γιος του Κάπρος ή Κάφρος ο οποίος αργότερα από τον γιό του Λατίνο θα γίνει ο θεός Φαύνος.
Φαύνος:
https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B1%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CF%82
Εφόσον λοιπόν ο Φαύνος είναι το αντίστοιχο του αρχαίου ελληνικού Πάνα μπορούμε να καταλάβουμε ότι πιθανόν να είναι το ίδιο ακριβώς πρόσωπο !
Ο Φαύνος είναι αδερφός του Οίνωτρου ο οποίος φέρεται να μετοίκησε στην Ιταλία αλλά δεν αποκλείεται να είναι το ίδιο ακριβώς πρόσωπο, αδερφός του ήταν ο Βασιλιάς Μαρσύας ο οποίος ονομαζόταν Νύκτιππος ή Νυκτιμος και σήμερα είναι γνωστός ως δαίμονας Lucifuge Raficul ...
Ο βασιλιάς και μάγος Νύκτιππος ιερέας της Νύχτας ( Νυξ ) γνωστή ως Εφεσία Αρτέμιδα έγραψε την πρώτη Σολομωνική όλων των εποχών μέσα στην οποία υπάρχει και η τεχνική της μεταμόρφωσης του ανθρώπου σε ζώο..
Μέθοδος που χρησιμοποιούσαν κυρίως οι Στρίγγλες της αρχαίας Ρώμης ονομάζοντας την
" Μαρσυακό μαγγάνευμα" ..
Έτσι λοιπόν μπορούμε να καταλάβουμε ότι δεν είναι ο διάβολος αυτός που δίνει την αιγίδα στον μύστη ο οποίος με το Μαρσυακό μαγγάνευμα αυτό μετατρέπεται σε λύκο , τρέχει στα τέσσερα και επιτίθεται και τρώει όποιο σκυλί βρει.
Όταν επιστρέφει στην ανθρώπινη μορφή βγάζοντας το κατσικίσιο δέρμα του τα ξημερώματα επιστρέφει στο σπίτι.
Συχνά αρρωσταίνει και κάνει εμετό αχώνευτα πόδια και άλλα μέρη των σκύλων.
Εάν πυροβοληθεί ή σκοτωθεί ενώ βρίσκεται σε κατάσταση λουλεέρου, επιστρέφει αμέσως στην ανθρώπινη μορφή του.
Το να είσαι louleerou φέρνει ντροπή στην οικογένεια.
Έτσι λοιπόν μπορούμε να καταλάβουμε τι ρόλο παίζει ο λυκάνθρωπος στην αρχαία παγανιστική λατρεία του θεού που οι Έλληνες ονόμαζαν Πάνα , ουσιαστικά είναι ο αντίποδας, το κακό, ο αντίθετος ως προς τον Πάνα θεός ο καταραμένος Λύκος του σκοταδιού...
**Η πηγή μου χρονολογείται το 1863
Η παράδοση των Louleerou με οδήγησε κατευθείαν στους θεούς των αρχαίων Ετρούσκων...
Θεοί πολεμιστές ντυμένοι με στολές αιγών όχι μόνο πολεμούσαν σαν άγρια ζώα υποκινούμενοι από σκοτεινές μαγικές πρακτικές που οδηγούσαν στην κυρίευση κυριολεκτικά από δαίμονες ζώα ( Αρκούδες και λύκους ή σπανιότερα αιλουροειδή) αλλά μεταμορφωνόνται και οι ίδιοι αυτοί σε ζώα ....
Δαίμονες σήμερα, κάποτε ήταν άνθρωποι μεγαλύτεροι σε μέγεθος από τον σύγχρονο άνθρωπο, πολεμιστές και μάγοι καθοδηγούμενοι φαντάζομαι από τις ίδιες αυτές δυνάμεις που έφτιαξαν τον Εωσφόρο και όλους αυτούς, όντα που στην πραγματικότητα δεν έχουν σώμα καθώς εμφανίζονται ως ζωντανή κινούμενη ενέργεια, φως ή κεραυνός ή φλόγα ...
Κυριολεκτικά κυριεύουν σώματα ανθρώπων ζωντανών και νεκρών και μπορούν εύκολα να μεταμορφωθούν σε ζώα κατοικίδια ή άγρια..
Αυτό είναι ένα θέμα που ξεφεύγει από το θέμα της ανάρτησης, αλλά παράλληλα αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας καθώς φέρεται ότι όλη αυτή η διαδικασία έχει κυριολεκτικά ξεκινήσει από αυτά τα όντα τα οποία μολύνουν την ανθρωπότητα με τις βδελυρές ορέξεις τους ...
