ΑΚΟΛΟΥΘΏΝΤΑΣ ΤΑ ΒΉΜΑΤΑ....ΤΗΣ ΒΑΛΙΝΤΈ

                               °  ΑΚΟΛΟΥΘΏΝΤΑΣ ΤΑ ΒΉΜΑΤΑ...ΤΗΣ ΒΑΑΛΙΝΤΈ °

                                                     Η ΑΠΑΡΧΉ ΤΗΣ ΜΑΓΕΊΑΣ



Είναι γεγονός πως μελετώντας προσεκτικά τους θεούς και ειδικά όσους συναντάμε στον ανιμισμό δηλαδή ουσιαστικά σε όλες τις μορφές του Voodoo ότι συνεχώς καταλήγω στα ίδια άτομα που μετρώνται με τα δάχτυλα του ενός χεριού.

Αφήνοντας απέξω όλους τους υπόλοιπους που είναι περισσότερο θεοί του πολέμου και του θανάτου και κατά ένα περίεργο λόγο της γεωργίας , μάλλον επειδή στην αρχαία εποχή η γονιμότητα της γης αλλά και του βασιλιά συνδεόταν με ανθρωποθυσίες όπως είδαμε στην αμέσως προηγούμενη ανάρτηση από αυτή εδώ.

Σκοπός της έρευνας μου είναι η ίδια η δύναμη της μαγείας , από που ξεκίνησε , πότε και πως , και ποιούς θεούς λάτρεψαν οι άνθρωποι τότε ?

Και φυσικά το καυτό ερώτημα , ποιός είναι ο ουσιαστικός ρόλος της Λίλιθ Ερεσκιγκάλ σε αυτή την περίπτωση ? 

Τελικά η απάντηση μου φανερώθηκε από την τελευταία ερώτηση και μετά ακολούθησαν τα υπόλοιπα στοιχεία που αφορούν ένα και μοναδικό άτομο , μια γυναίκα , μια μάγισσα , μια και μοναδική θέα !

Η Λίλιθ είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτή κοιτώντας το είδωλο της αρχαίας θεάς και μητέρας όλων των μετέπειτα Μαγισσών μέχρι την Μάρα Μεϊμαρίδη σήμερα . 


Η χαρακτηριστική μορφή της κακίας μάγισσας με την μεγάλη γαμψή μύτη, την σκούπα , το κοράκι και το καζάνι που ξέρουμε είναι όλα τους τα σύμβολα της θεάς Jyestha .

Η νέα και όμορφη κοπέλα δίπλα της που πιστεύουν πολλοί άνθρωποι ότι είναι η κόρη της θεάς γνωστή με το όνομα Maanthini είναι η ίδια η Λίλιθ Ερεσκιγκάλ που ξέρουμε .

Κοιτώντας το καπέλο της θεάς γίνεται αμέσως αντιληπτό καθώς το χαρακτηριστικό τριγωνικό καπέλο που δεν είναι καθόλου ινδικής προέλευσης συναντάται και στα ινδικά γλυπτά αλλά και στην αρχαία Μεσοποταμία .




Ένα άλλο συνδετικό στοιχείο είναι μια ιστορία που αφηγείται την καταγωγή της κοπέλας δίπλα στην Jyestha . 

Mια ενδιαφέρουσα ιστορία που σχετίζεται με την Jyestha devi αφορά μια  πριγκίπισσα που ονομάζεται Chola και υποτίθεται ότι γεννήθηκε με το κεφάλι ενός τσακαλιού. 

Ο θλιμμένος πατέρας προσευχήθηκε στον θεό να αλλάξει πρόσωπο και του ζητήθηκε σε ένα όνειρο να χτίσει έναν ναό για τον Σίβα στο χωριό Νανγκαπουράμ (περιοχή Τριχινόπολη) που θα θεραπεύσει την κόρη του.  

Αφού ο βασιλιάς έχτισε τον ναό, η κόρη του τον επισκέφθηκε και έχασε το τσακάλι της, το οποίο στη συνέχεια έγινε το πρόσωπο της φιγούρας που βλέπουμε να κάθεται στα δεξιά της Jyestha (Rao, 1914, Πλάκα CXXI).

Αυτό το γεγονός που περιγράφεται εδώ πάνω και αφορά την πριγκίπισσα που στην αρχαία ελληνική μυθολογία είναι η θρυλική Λάμια για την οποία έχω αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτηση μου  , προσθέτει ακόμη ένα στοιχείο που αποδεικνύει ότι ο συλλογισμός μου είναι σωστός καθώς η συγκεκριμένη μορφή της γυναίκας δαίμονα είναι η γνώριμη Lamashtu ..


Η οποία για τούς Εβραίους η ίδια αυτή θέα είναι η  Agrat bat Mahlat , η μητέρα του Ασμοδαίου  ...


Κοιτώντας το κεφάλι της συγκεκριμένης γυναίκας σκέφτομαι ότι τελικά αυτή είναι η αληθινή μητέρα  του Θεού τσακαλιού της Νεκρόπολης της αρχαίας Αιγύπτου.

O λόγος για τον Khenti-Amentiu !

Η αρχαία Necropan στην οποία μετέβη ως βασίλισσα η ίδια η Λίλιθ Ερεσκιγκάλ ή Περσεφόνη ήταν ο Κάτω Κόσμος της αρχαίας εποχής και η έρημος Σαχάρα η έρημος του τσακαλιού συνδέεται με τον αρχαίο θεό του τόπου ο οποίος εμφανίζεται ως θεός Άνουβις ο οποίος έχει ορισμένα σημαντικά στοιχεία που συνθέτουν το όνομα του :

Πριν φτάσουν οι Έλληνες στην Αίγυπτο , περίπου τον 7ο αιώνα π.Χ., ο θεός ήταν γνωστός ως Anpu ή Inpu. Η ρίζα του ονόματος στην αρχαία αιγυπτιακή γλώσσα σημαίνει "βασιλικό παιδί". Το Inpu έχει μια ρίζα "inp", που σημαίνει "αποσύνθεση , γεγονός που πιστοποιεί την φύση του ως θεϊκό παιδί το οποίο όμως έχει πεθάνει και βρίσκεται σε μια κατάσταση ζωής τύπου ζόμπι !

Ο θεός ήταν επίσης γνωστός ως "Πρώτος των Δυτικών δηλαδή ο Πρώτος νεκρός ή πρώτος των νεκρών ανθρώπων",...

Άρχοντας της Ιερής Γης" ή γής του θανάτου .

"Αυτός που Είναι στο Ιερό Βουνό του", ( δηλαδή ουσιαστικά αυτός που κατοικεί στην Πυραμίδα του Χεωψ με την έννοια του θαμμένου )

 "Ο Σκύλος που Καταπίνει Εκατομμύρια" 

Όλα αυτά οδηγούν σε μια και μοναδική μορφή...



Έχω ξαναγράψει για αυτόν συγκεκριμένα και για αυτά τα όντα που περιγράφονται ως Κύνες της κολάσεως ,μέσα από πολλές ιστορίες μου μέσα από εδώ , αρχής γενομένης από την σύνδεση τους με τον αρχαίο θεό Xolotl Lucifuge και την ύπαρξη της αρχαίας παγανιστικής βλάσφημης λατρείας τούς που βρίσκεται πίσω από χριστιανικό επίχρισμα σε καθολικές εκκλησίες κυρίως της Γαλλίας ...

Το συγκεκριμένο άγαλμα κάτω είναι ο βωμός στον οποίο τοποθετούνταν τα κεφάλια των ανθρώπων που θυσιάστηκαν για τον δαίμονα αυτό που αναπαριστά η σκαλιστή μορφή, ένα Hellhound.





Στην εικόνα κάτω ο ίδιος ο Θεός Xolotl ή Lucifuge


Είναι γεγονός ότι όλα αυτά τα στοιχεία φανερώνουν ότι υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στην ίδια αυτή την βασίλισσα του κάτω κόσμου και το νεκρό σώμα του παιδιού της που σαπίζει και όλα αυτά με τα Hellhound ή Κύνες της Εκάτης και φυσικά την μαύρη μαγεία !



Σκοπός όλων αυτών και μυστικό , η αρχική αιτία δηλαδή ουσιαστικά για την οποία ο ίδιος ο θάνατος μπήκε στην δημιουργία είναι το αποτέλεσμα του θανάτου του σώματος του παιδιού της θεάς , ένα γεγονός που βλέπουμε να αναφέρεται στο θάνατο του Ώρου του νεότερου από τσίμπημα σκορπιού στην Ελεφαντίνη όπου τον έκρυβε η μητέρα του Ίσιδα , η οποία όμως κατέφυγε στην δολοφονική και ερεβώδης τέχνη της Νεκρομαντείας με την σύμπραξη του Θεού Θωθ για να πετύχει την νεκρανάσταση του γιού της...

Φυσικά εννοείται ότι αυτό που γύρισε δεν είναι καθόλου αυτό που έφυγε ...

Παρένθεση εδώ να σημειώσουμε ότι όπως αναφέρει ο συγγραφέας Zacharias Sitchin στον πόλεμο των πυραμίδων ο νεαρός άνδρας Ώρος σκοτώθηκε την ώρα που αποπειράθηκε να δραπετεύσει από την Μεγάλη Πυραμίδα στο μέσο της μάχης όταν οι θεοί του καλού είχαν στριμώξει την σκοτεινή παρέα εντός του χώρου αυτού.

Ο νεαρός Ώρος είχε μεταμορφωθεί σε τράγο ή κατσίκι για να περάσει απαρατήρητος !

Έτσι λοιπόν καταλήγω στο λογικό συμπέρασμα ότι ο θάνατος είναι αποτέλεσμα της υπάρχουσας μαύρης μαγείας που ουσιαστικά κρατάει εδώ και χιλιάδες χρόνια αυτήν την βλασφημία που είναι σήμερα ο Ώρος / Εωσφύγος σε ένα είδος ζωής πέρα από το βιολογικό θάνατο.

Αυτή η διαδικασία είναι γνωστή από αιώνες και αφορά μάλλον τους λυκάονες και όχι οποιονδήποτε νοήμων άνθρωπο που γνωρίζει έστω στοιχειώδη πράγματα πάνω στην συμπαντική αρμονία και ισορροπία .

Η ίδια αυτή η αθανασία του Άνουβι - Εωσφύγος είναι αυτή που συναντάμε στα κείμενα του Χ .Φ. Λάβκραφτ για τους λιποσαρκους της Νύχτας.


Το νεκρό σώμα μετατρέπεται σε ένα ζόμπι το οποίο μπορεί να αλλάξει σε άγριο σαρκοφάγο ζώο πάντα με την μορφή του ως σάπιου το οποίο φυσικά κυνηγάει ανθρώπους και ζώα για να τραφεί με φρέσκο αίμα και σάρκα προκειμένου να συνεχίσει να υφίσταται αν και η σήψη συνεχίζει αν και σε πολύ αργό ρυθμο.


Τέτοια περίπτωση είναι και αυτό εδώ :



https://youtu.be/BynWM6IuV-4


Επίσης αυτό :

https://youtu.be/smnHOj_t184 
Και τέλος μια από τις πολλές περιπτώσεις μεταμορφωμένων τούς οποίους γνωρίζουμε ως Λιπόσαρκους της Νύχτας είναι αυτή η περίπτωση εδώ :

https://youtu.be/jfMLxDJY9zM



https://youtu.be/0fyRd5gvHq0


Μια ακόμη περίπτωση ενός τέτοιου όντως στην αρχή της διαδικασίας της μεταμόρφωσης του ανθρώπου σε ζώο είναι αυτό εδώ .

https://youtu.be/l8jl8m1cNpM



Αυτοί ουσιαστικά είναι οι " αθάνατοι" του λυκαυγές ....  Όντα που ανήκουν στην ίδια κατηγορία των σκύλων του Tintallos ή Κύνες της Εκάτης , αυτά είναι τα αληθινά σκυλιά της Εκάτης , οι νεκροί με τους οποίους οργιοβακχεύει στους δρόμους τις νύχτες ! 

Μέχρι εδώ λοιπόν έχουμε ολόκληρη την εικόνα από πλευράς της πριγκίπισσας Λάμιας που επειδή η ίδια έχασε το γιό της προκειμένου να καταφέρει να τον αναστήσει κατέφυγε στην μαύρη μαγεία !

Η ίδια αυτή η θέα που σήμερα ονομάζεται από την σύγχρονη ιέρεια της κα Μάρα Μεϊμαρίδη ως ΒΑΛΙΝΤΈ  ποια είναι ?


Η συγγραφέας Moni Gāthā από την Ινδία μας δίνει μια εικόνα.

https://monidipa.net/2019/11/08/from-to-jara-hariti-jyestha-alakshmi-to-sitala-an-interesting-study-of-the-worship-of-folk-devis/

° Jyestha ή Alakshmi ° 

Μια άλλη ενδιαφέρουσα θεότητα που λατρευόταν κάποτε στη νότια Ινδία είναι η Jyestha devi. 

Ο Tondaradippodi (Bhaktanghrirenu), ένας από τους αγίους Alwar (ένας πιστός άγιος Ταμίλ Βαϊσνάβα), ακούγεται να θρηνεί τον 8ο αι. Στίχος CE για το πώς οι ανόητοι απλοί άνθρωποι θα λατρεύουν την Jyestha devi ως χαμηλής προέλευσης, μόνο για καλή υγεία και ευημερία, αντί να την  λατρεύουν ως αρχόντισσα του Vishnu deva.

 Αυτός ο θρήνος δείχνει ξεκάθαρα ότι η Jyestha devi ήταν κάποτε πολύ δημοφιλής στις μάζες, τόσο πολύ που ακόμη και οι ισχυρές οικογένειες, συμπεριλαμβανομένων των βασιλικών μελών, υπέκυψαν επίσης στην επιρροή της.

 Ως εκ τούτου, δεν αποτελεί έκπληξη να βρούμε την Jyestha devi σε πρώιμους ναούς και τοίχους ναών, παρόλο που δεν λατρεύεται πλέον. 

Το Bodhayana Grhyasutrα έχει ένα ολόκληρο κεφάλαιο για τη λατρεία αυτού του ντέιβ που οδηγεί ένα άρμα που το τραβούν τα λιοντάρια με τίγρεις να την ακολουθούν και ονομάζεται διαφορετικά ως Jyestha, Jyaya, Nirrti, Hastimukha, Kapila-patni και Vighnaprasada (Shama Sastri, σελ. 294- 296).


Jyestha, γνωστή ως Mugadi, Kaladi, Thavvai/ Tauvai, Mudevi, kettai και Ekaveni. Πιστεύεται ότι ήταν ίσως αρχικά μητέρα θεά που σχετίζεται με τη γεωργική γονιμότητα και πλούτο. 

 

Η βαχάνα της είναι γαϊδούρι και το έμβλημά της είναι ένα κοράκι (kakadhavajasama-yukta), ενώ το όπλο της είναι μια σκούπα.

 

 Σε μια παραλλαγή του Suprabhedagama, η Jyestha αναφέρεται ως η γυναίκα του δαίμονα Kali που καβαλάει ένα γάιδαρο (Khararudha Kaleh patni). Στην Ινδία είναι συνήθης πρακτική να κρεμάνε επτά τσίλι και ένα λεμόνι από ένα νήμα στην κύρια πόρτα για να αποτρέψετε την επιζήμια επιρροή της Jyestha /Alakshmi. 

img_6741

 

Η περιγραφή του Jyestha devi όπως βρίσκεται σε διάφορα κείμενα ( Surprabhedagama , Vishnudharmattora ) δείχνει την devi , με χαλαρά χείλη και μακριά μύτη, και κρεμαστά στήθη και χοντρό ξεχειλωμένο κρεμαστό στομάχι. Το δεξί της χέρι μπορεί να είναι σε abhaya mudra ή μπορεί να κρατά έναν μπλε λωτό  ενώ το αριστερό της χέρι στηρίζεται στο κάθισμα. 

Τα μαλλιά της είναι δεμένα και φαίνεται να φοράει στέμμα. Συνοδεύεται από τα παιδιά της ( kanyaputramvita ). Ο  γιος της με το κεφάλι ενός ταύρου κάθεται στα δεξιά της, κρατώντας ένα σχοινί (αριστερό χέρι) και ένα ντάντα (δεξί χέρι). Στα αριστερά της κάθεται η κόρη της που ονομάζεται Αγνιμάθα. Είναι νέα, φοράει πολλά στολίδια και φοράει κόκκινο ρούχο, φοράει καράντα μουκούτα και στο δεξί της χέρι φέρει έναν μπλε λωτό.

Λέγεται ότι όταν η Jyestha ή η Alakshmi μπει σε ένα σπίτι, κουβαλάει μαζί της « ζήλια και κακία στα ίχνη της. Οι αδελφοί σκοτώνονται μεταξύ τους, οι οικογένειες διαλύονται  , η παρουσία της σημαίνει καταστροφή και η επιρροή της είναι η καταστροφή »( Chakrabarty, 2000, σελ. 227 ).  

 

Η ντέιβ συνδέεται με τη φτώχεια και τη δυστυχία, και  οι καυγάδες και ο Χωρισμός την ακολουθούν όπου κι αν πάει, είναι επίσης γνωστή ως Καλαχαπρίγια.


Το κείμενο της ινδής φίλης είναι κατατοπιστικότατο και σύμφωνο σε όλες τις επιμέρους λεπτομέρειες της εικόνας που και εγώ προσωπικά έχω για το ποιά ήταν η συγκεκριμένη γυναίκα / θεά.

Μια μόνο ματιά στην μορφή της πρώτης και μοναδικής μητέρας όλων των μετέπειτα θεών και ανθρώπων δίνει την απάντηση .



Είναι η πρώτη και για αυτό ακριβώς η γηραιότερη , τα στήθια της ξεχειλίζουν και το πάχος της ξεχειλίζει σε βαθμό που γίνεται δύσκολη η οποιαδήποτε κίνηση .




 Πρίν γίνει ο σημερινός δαίμονας ήταν όντως η θέα της γής και της γονιμότητας , ρόλο που στην συνέχεια παίρνει η νέα και όμορφη και προπάντων αδύνατη αδερφή της .



Η Jyestha είναι η ίδια αυτή η θεά που συναντάμε στην μαγική συνταγή της Υπηρέτριας του Απόλλωνα Τυανέα , καθώς η κοπέλα με τον γάιδαρο είναι η ίδια.



Αλλά εδώ κρατώ κάποια επιφύλαξη μικρή γιατί τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά γνωρίσματα έχει και η ίδια η Λαμάσθου .





Η παρουσία θηρίων είναι το πιο ισχυρό χαρακτηριστικό γνώρισμα της συγκεκριμένης θεάς και όλων των μορφών της , χαρακτηριστικό γνώρισμα που συναντάμε και στην περίπτωση του ίδιου του Θεού Διονύσου .



Η ουσία είναι πως η συγκεκριμένη γυναίκα που δεν έχει καμία σχέση με την ίδια την Γη ως πλανήτη ούτε κάν με την ευρύτερη έννοια της γονιμότητας είναι μια πολύ συγκεκριμένη οντότητα που ουσιαστικά είναι η πρώτη μάγισσα όλων των εποχών.

Η λατρεία της συνδέεται με την νοτιοανατολική Ευρασία ήπειρο και χάρην στις Βαλτρίδες πολεμίστρες και υπηρέτες όπως ο διάσημος Lucifuge ROFOCALE που υπήρξε ιερέας της πέρασε σε ολόκληρη την Γη .

Το στοιχείο του ότι ο γιος του βασιλιά Λυκάονα ο Μαρσύας ο οποίος θα ονομαστεί Νυκτίας και ως ιερέας Νύκτιππος ( Ίππος της θεάς Νύχτας ) ένα από τα ισχυρότερα δαιμονικά όντα σήμερα ... υπήρξε ιερέας και σκεύος ( άλογο ) της θεάς είναι πολύ σημαντικό στοιχείο γιατί μας δείχνει καθαρά ότι η αρχαία ελληνική θεά Νυξ η γνωστή ως Νύχτα η μητέρα των τεράτων και μητέρα και σύζυγος του Έρεβος είναι η ίδια η Jyestha !



Έτσι λοιπόν βγαίνει νόημα γιατί ο συγκεκριμένος δαίμονας ονομάζεται έτσι και γιατί από την εποχή του πολέμου των πυραμίδων και μετά μέσω της Αθώρ Ερεσκιγκάλ εγκαθυδρίεται μια λατρεία του λυκόφωτος και του σκοτεινού Βασιλείου μέσω των γνωστών θεών του θανάτου , με κεντρικό σημείο αναφοράς την ενασχόληση με την μαγεία και πιο συγκεκριμένα το Μαρσυακό Μαγγάνευμα που έχει μεγάλη ομοιότητα με την σημερινή Σολομωνική κλείδα , αλλά μάλλον αρχική μορφή του συγκεκριμένου βιβλίου ήταν αυτή που έχουμε σήμερα για το μυθικό Νεκρονομικόν !



Όπως και να έχει όλα τα στοιχεία και όλες οι θρησκείες περιστρέφονται γύρω από αυτήν και ορισμένες άλλες μορφές θεών και θεαινών , για τις οποίες δεν υπάρχει λόγος να αναφερθώ εφόσον είναι εκτός της ιστορίας της μαγείας...


Κλείνοντας να τονιστεί ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά , ούτε κάν τόσο αθώα όσο φαίνονται , η μαγεία της συγκεκριμένης θεάς είναι συνώνυμο της επερχόμενης ασθενείας και του θανάτου , ατυχία και τσακωμοί μέσα στο σπίτι και διάλυση της οικογένειας μετά από καιρό αφού πρώτα έχει βοηθήσει την μάγισσα στο σκοπό της ...

Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι η συγκεκριμένη γυναίκα θεά έχει την κακία συνήθεια να φοράει το τομάρι της εκάστοτε γυναίκας που φροντίζει με τον ίδιο τρόπο που αυτό συμβαίνει και με τους λυκάονες , εξορίζει την ψυχή του ανθρώπου και παίρνει αυτή την θέση της , αυτό γίνεται από την εποχή της δημιουργίας μέχρι σήμερα , το ίδιο ακριβώς πράγμα έκανε και στην Λίλιθ , και την Χατσεπσούτ και στην Σεμίραμις μέχρι και στην ίδια την Κατίνα Καραμάνου Ελιά Μπέη την θεία της Κυρίας Μάρας Μεϊμαρίδη της οποίας την ζωή διαβάσαμε στο βιβλίο της " Οι Μάγισσες της Σμύρνης "η οποία στο σημείο που η μάνα Αττάρτ της έκοψε τα μαλλιά και τα έριξε στο πιάτο των Τζίν , αυτό είναι ένα τελετουργικό δόσιμο ανθρώπων στους δαίμονες , το αντίστοιχο δυτικό " Συμβόλαιο με τον Σατανά ".



Και φυσικά στο βιβλίο



Βέβαια οι συνταγές που περιγράφονται απέξω απέξω στο βιβλίο των μαγισσών είναι ιρανικής προέλευσης και αφορούν την μαγεία των Τζίν, μόνο η συνταγή με τα σιτηρά αφορά την αληθινή τουρκική μαγεία και είναι κάτι που και εγώ προσωπικά έχω συναντήσει γύρω από σπίτι 


Ευάγγελος Αδαμάκης

Δημοφιλείς αναρτήσεις