ΑΤΛΑΝΤΊΔΑ / AZTLAN / IXTLAN ΤΕΛΙΚΆ ΕΊΝΑΙ ΌΝΤΩΣ Η ΗΠΕΊΡΟΣ ΑΔΡΊΑ
ΑΤΛΑΝΤΊΔΑ / AZTLAN / IXTLAN ΤΕΛΙΚΆ ΕΊΝΑΙ ΌΝΤΩΣ Η ΗΠΕΊΡΟΣ ΑΔΡΊΑ
Ένας κάτοικος σε δύο πλανήτες , του Phylos the Thibetan (Frederick S. Oliver), [1894], στο Holy-texts.com
ΚΕΦΑΛΑΙΟ XV
ΜΙΑ ΜΗΤΡΙΚΗ ΑΠΟΦΥΓΗ
Στη συνέχεια ακόμα στα ανατολικά σε όλη τη χώρα του Νεκροπάν, η οποία χώρα, που τώρα ονομάζεται Αίγυπτος, Αβησσυνία κ.λπ., αγκάλιασε ολόκληρη την ήπειρο της Αφρικής,
μια κυβέρνηση παρόμοια με εκείνη της Σουέρν, και κατοικούνταν από ανθρώπους με συγγενικές δυνάμεις, αλλά όχι τόσο μέχρι τώρα προχωρημένες.
Η Αφρική δεν ήταν τότε περισσότερο από το μισό από το σημερινό της μέγεθος, ενώ το Suernis, το οποίο αγκάλιασε επίσης όλη την Ασία, ήταν πολύ διαφορετικό από αυτό που ήταν σήμερα, αλλά ήταν ένα όνομα πιο διακριτικό από τη χερσόνησο του Hindustan. Φεύγοντας από το Νεκροπάν, η διαδρομή θα περνούσε από τη θάλασσα προς την Ινδία ή, όπως γνωρίζαμε τα ονόματα, από τα "Νερά του Φωτός" (σε σχέση με τον φωσφορισμό τους) προς το Suernis. Από το Ganje, την πρωτεύουσα του Suernis, η πορεία μας ήταν ακόμα προς τα ανατολικά πέρα από τον Ειρηνικό ωκεανό, όπως ονομάζεται τώρα, στις αποικίες μας στην Αμερική, που ονομάζονται "Incalia" από εμάς, επειδή σε εκείνη τη μακρινή αντιποδική γη, ο Sunλιος, Incal, ήταν παραμυθένιος καθώς έστρωσε το κρεβάτι του από εκείνο το επικό μέχρι τώρα αναφερόμενο ως βάση της λαογραφίας του Άτλαν.
Από τα Νότια Ινκάλια, (σύγχρονη Sonora) σκόπευα να πάω βόρεια και να περάσω βιαστικά πάνω από τα ερημικά πεδία πάγου των αρκτικών περιοχών. Αυτό που είναι τώρα το Αϊντάχο και η Μοντάνα, η Ντακότα, η Μινεσότα και η Κυριαρχία του Καναδά ήταν τότε καλυμμένες με τεράστιους παγετώνες, τους οπισθοφύλακες της εποχής των παγετώνων, οι οποίοι υποχωρούσαν αργά, πολύ αργά, ακόμη και τόσο αργά, γεωλογικά, ως τις ημέρες του Atl, απρόθυμους να τελειώσουν την ψυχρή βασιλεία του. Το ταξίδι θα μπορούσε έτσι να γίνει για να προσφέρει νέες και ευχάριστες αντιθέσεις-τροπικές, ημι-τροπικές, εύκρατες και ψυχρές.
Σχολιασμός αποσπάσματος :
Μιλάμε για την εποχή πρίν από το κατακλυσμό ...... Πρίν από την εποχή της δημιουργίας του ανθρώπου Homo Sapiens .... ακριβώς 140 εκατομμύρια χρόνια πρίν από σήμερα !
Σκεπτόμενος τα κείμενα που μετέφρασε και εξέδωσε ο συγγραφέας Ζακάρια Σίτσιν και ειδικότερα τον εντελώς σκοτεινό και υπόγειο ρόλο της αρχαίας θεάς της Necropan που σήμερα λέγεται Λίλιθ Ερεσκιγκάλ αλλά και τον ρόλο των υπολοίπων θεών που υποτίθεται ότι γνώριζαν για τον επικείμενο μεγάλο γεγονός που ονομάζεται Κατακλυσμός σήμερα έχω σοβαρούς λόγους να πιστεύω ότι αυτο ήταν μια ακόμη δολοφονική δράση των θεών όπως αυτοί ονομάζονται σήμερα εναντίον όλων των λαών που ζούσαν τότε στην γή.
Δεν είμαι σέ θέση ακόμη να ξέρω το λόγο που αυτά τα αψυχολόγητα όντα θα έκαναν κάτι τέτοιο αλλά δεν είναι καθόλου περίεργο για αυτούς σύμφωνα με τους κανόνες συμπεριφοράς που τους διέπουν...
Λαμβάνοντας υπόψη την αναφορά των επιστημόνων ότι " ότι πετούσε σώθηκε " το οποίο έχω συναντήσει και σε μυθολογικές αναφορές όλα αυτά μου δείχνουν ότι υπάρχει ένα αδίστακτο σχέδιο στο οποίο ξέρω μόνο ποιοί εμπλέκονται ...
Αλλά επειδή δεν μου αρέσει να μιλάω με γρίφους και παραμύθια θα παραθέσω ένα απόσπασμα από το ίδιο βιβλίο .
CHAPTER XVI
THE VOYAGE TO SUERN
Επιτέλους ο βασιλιάς της καταιγίδας απέσυρε τις δυνάμεις του και είχε έρθει η ώρα για την κάθοδό μας. Κατεβήκαμε από το θόλο του ουρανού, στο Ganje, την πρωτεύουσα της Suern.
Έχετε βρεθεί ποτέ στην αρχαία και ερημική πόλη Πέτρα του Σεΐρ; Αυτή η πολύ περίεργη πόλη στους πρόποδες του όρους Χορ, μια πόλη που έχει κρυφτεί από τον ζωντανό βράχο; Πολύ πιθανόν όχι, γιατί οι οπαδοί του Mahomet δυσκολεύονται να επισκεφτούν το μέρος. Αλλά αν το έχετε διαβάσει, τότε έχετε κάποια ιδέα για το Ganje, στην παλιά Σουέρνα, χτισμένο στους γκρεμούς των όχθων του ποταμού.
Τέτοιες λεπτομέρειες που αγκαλιάζουν τον τρόπο της υποδοχής μας είναι πολύ ασήμαντες για να γεμίσουμε αυτόν τον δίσκο. Αρκεί να ήταν κατάλληλο για τις φιλικές διεθνείς σχέσεις της Σουέρν και του Ποσειδώ, και για τον σταθμό και τον βαθμό μου ως υψηλού αναπληρωτή. Ο Ράι Έρνον ενδιαφερόταν πολύ λιγότερο για το βάζο και για τα άλλα δώρα χρυσού και πολύτιμων λίθων, παρά για τον αιχμάλωτο Σαλντάνι, τον οποίο τα μνημεία τιμούσαν, ιδιαίτερα στο Σάλντου, τον Λόλιξ ο Ράινου. Ξαφνιάστηκα από τη στενή γνώση του μονάρχη για την όλη υπόθεση σε όλες τις λεπτομέρειες, και για την ασθένειά μου και άλλα περιστατικά που δεν ήταν θέματα δημόσιας σημασίας. αλλά δεν πρόδωσα κανένα τέτοιο συναίσθημα, αφού ήταν στιγμιαίο και πέρασε μόλις μου ήρθε η ανάμνηση των υπέροχων αποκρυφιστικών δυνάμεων του Έρνονα.
Μιλώντας για τους Saldui, αλλά κυρίως για τον Lolix, είπε:
"Δεν έστειλα τους Χαλδαίους στο Gwauxln ως αντικείμενα πόθου, ούτε ως τιμωρία τιμωρίας, ότι με την εξορία από τη γενέτειρά τους τη Χαλδαία θα εξιλεώνονταν στο Suern για τους πατέρες, τους γιους, τους αδελφούς ή τους συζύγους τους που έκαναν κακό στον Suernis. Όχι, αναμφίβολα δεν ήταν πιο ένοχοι από ό, τι μια τίγρη που έχει παρόμοια καταστροφική φύση, αλλά σύμφωνα με τους νόμους του Γιοβά διαπιστώνουμε ότι η άγνοια του νόμου δεν απαλλάσσει ποτέ έναν κακό από την ποινή. Ο νόμος λέει σχετικά με την αμαρτία: «Δεν πρέπει». Και η ποινή βρίσκεται παράλληλα, αναπόφευκτα, και επιβάλλεται ανελέητα για ανυπακοή. Επομένως, ο νόμος δεν φαίνεται να είναι ανταποδοτικός, αλλά εκπαιδευτικός. Έχοντας νιώσει την τιμωρία, κανείς, είτε άνθρωπος είτε ζώο, δεν είναι ικανός να δοκιμάσει το λάθος δύο φορές της περιέργειας. Η φύση δεν κάνει εύκολη την ποινή, λέγοντας: «Όταν μάθεις, τότε η ποινή θα είναι πιο αυστηρή ». Αν ένα μωρό έπεφτε πάνω από έναν γκρεμό, ο θάνατός του θα ήταν το αποτέλεσμα, αν και η αθωότητά του δεν γνώριζε τίποτα για αμαρτία, ακριβώς όπως σίγουρα ένας γνώστης άνθρωπος θα είχε σκόπιμα την ίδια μοίρα. Τώρα οι Χαλδαίες έπρεπε να το μάθουν
η κατάκτηση, η αιματοχυσία και η λεηλασία είναι αμαρτία. Το Χαλδαϊκό έθνος χρειαζόταν επίσης ένα μάθημα. Το παρέλαβε, μετά το θάνατο του στρατιωτικού του βραβείου. Αλλά τέτοια παραδείγματα πρέπει να τελειώσουν. ένα διαμάντι στο τραχύ είναι σίγουρα ένα διαμάντι, αλλά πόσο το λαπιδάριο αυξάνει την ομορφιά και την αξία του! Το να μην τους αφήσουν αυτές τις γυναίκες ήταν για εκείνο το έθνος ό, τι είναι το προσώπου για ένα κόσμημα. Δεν νομίζεις ότι έχω δίκιο; »...
Από το κείμενο βγαίνει το λογικό συμπέρασμα ότι η σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους της Suern και τους Χαλδαίους από τους οποίους προέρχεται ο Αβραάμ και η κλίκα του δεν υπάρχει καλή σχέση.
Πιθανότατα οι Suernis είναι ο βιβλικός λαός των αρχαίων Αραμαίων που υπήρξαν συγγενείς λαός των Εβραίων και σίγουρα τα μυστικά της Kabala κλπ όπως και αυτό το ίδιο το όνομα του θεού Διός Ιεχωβά που καπηλεύτηκαν οι απόγονοι εκείνων είναι προέλευσης του λαού των Σουερν.
Έτσι λοιπόν βγαίνει νόημα από ποιούς διδάχτηκε η ίδια η Λίλιθ την μαύρη μαγεία της Καμπάλα την οποία χρησιμοποιεί για ίδιον όφελος και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία οδηγούν σε κάποια λογική σκέψη...και πιστοποιείται περίτρανα ότι οι θεοί δεν είναι καθόλου θεοί , ήταν απλά μάγοι μίας αρχαίας φυλής όντων... Πράγμα που οι γνωστοί ημιμαθείς ηλίθιοι επέμεναν πως κάνω λάθος και ότι το παίζω θεός κλπ .... Να λοιπόν που η ο θεός τους Λυκάονας ή δεν ξέρω ποιος διάβολος είναι λέει ψέματα ή έχει λόγο γήρανσης μαλάκινση και δεν θύμαται τα τόσο πολύ καθοριστικής σημασίας για την ύπαρξη της ανθρωπότητας γεγονότα !
Και επιτέλους αποκαλύπτεται ποιοί είναι αυτοί που κατασκεύασαν την πόλη Πέτρα της Ιορδανίας η οποία είναι η πρωτεύουσα Ganje της προϊστορικής Suernis. !
....και πάλι η επίσημη επιστημονική έρευνα είναι ανίκανη να δώσει απαντήσεις για την συγκεκριμένη τοποθεσία πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ένα κατασκεύασμα που μετράει 140 εκατομμύρια χρόνια ύπαρξης !
