Η ΑΡΠΑΓΉ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΌΝΗΣ
Η ΑΡΠΑΓΉ ΤΗΣ ΠΕΡΣΕΦΌΝΗΣ ....
Επιτέλους μια ανάρτηση μου στην οποία δεν υπάρχει καμία απολύτως σχέση με τον μυθικό Νυαρλαθοτεπ η τον Yog Sothot ....!
Η αρπαγή της Περσεφόνης από τον ίδιο τον Θεό του Κάτω κόσμου , όχι όμως και θεό του θανάτου είναι ένας αρχαίος ελληνικός μύθος με πάρα πολλές ερμηνείες που έχει επηρεάσει πολλά θρησκευτικά συστήματα καθώς επίσης και την φιλοσοφία , και την τέχνη στο πέρασμα των αιώνων..
Η αρπαγή της Περσεφόνης από τον Πλούτωνα και ο θρήνος της θεάς Δήμητρας. Ο μύθος που «εξηγεί» τον υπέροχο κύκλο της φύσης...
Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.mixanitouxronou.gr/i-arpagi-tis-persefonis-apo-ton-ploutona-ke-o-thrinos-tis-theas-dimitras-o-mithos-pou-exigi-ton-iperocho-kiklo-tis-fisis/
Περσεφόνη :https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%B5%CF%86%CF%8C%CE%BD%CE%B7
https://youtu.be/pHZSWnQjeks
Το αληθινό γεγονός που βλέπουμε εδώ είναι πολύ παλιότερο από τον ίδιο τον κόσμο που ζούμε και διαδραματίζεται σε άλλο σημείο του σύμπαντος κόσμου σε μια αρχαία Γη μεγαλύτερη σε μέγεθος την οποία κατοικούσαν γίγαντες ως προς τα σημερινά δεδομένα αλλά μικρότεροι των αρχαίων γιγάντων, το σημείο που διαδραματίζεται το συγκεκριμένο θέμα της αρπαγής της Περσεφόνης βρίσκεται στο καινό σημείο ανάμεσα στους αστερισμούς του Περσέα και του Ταύρου .
Εκεί λοιπόν τοποθετούμε τα γεγονός της Μεγάλης Έκρηξης που άλλαξε τον χώρο των άστρων χωρίζοντας κυριολεκτικά στα δύο τον αστερισμό του Ταύρου και φυσικά τον χρόνο .
Η Γη σε εκείνο το σημείο του σύμπαντος κόσμου βίωνε τον Τρίτο ήλιο από τους πέντε της δημιουργίας :https://en.m.wikipedia.org/wiki/Five_Suns
Ήταν ο ήλιος του Tlāloc, της ύλης της γής και του νερού εκτός του χρόνου .
Αυτό προκύπτει από τα στοιχεία που συνθέτουν την εικόνα του καθώς είναι μέλος του πάνθεον των θεών στη θρησκεία των Αζτέκων . Ως υπέρτατος θεός της βροχής, ο Tlaloc είναι επίσης θεός της επίγειας γονιμότητας και του νερού.
Οι ζωικές του μορφές περιλαμβάνουν ερωδιούς και πλάσματα που κατοικούν στο νερό, όπως αμφίβια, σαλιγκάρια και πιθανώς θαλάσσια πλάσματα, ιδιαίτερα οστρακοειδή.και μαλάκια.
Ο Tlaloc συνδέθηκε επίσης με τον κόσμο των νεκρών και με τη γη ως υλικό.
Το όνομά του πιστεύεται ότι προέρχεται από την Nahuatl λέξη tlālli «γη», και το νόημά της έχει ερμηνευθεί ως «μονοπάτι κάτω από τη γη», «μεγάλη σπηλιά,» ή «αυτός που γίνεται από τη γη.» [20] Ο J. Richard Andrews το ερμηνεύει ως "αυτό που βρίσκεται στη στεριά", προσδιορίζοντας τον Tlaloc ως ένα σύννεφο που στηρίζεται στις βουνοκορφές. [21]
Άλλα ονόματα του Tlaloc ήταν Tlamacazqui ("Δότης") [22] και Xoxouhqui ("Green One"). [23] και (μεταξύ της σύγχρονης Nahua του Veracruz), Chaneco. [24]
Στη μυθική κοσμογραφία των Αζτέκων, ο Τλάλοκ κυβερνούσε το τέταρτο στρώμα του άνω κόσμου, ή ουρανό, το οποίο ονομάζεται Τλαλοκάν («τόπος του Τλάλοκ») σε διάφορους κώδικες των Αζτέκων, όπως οι κώδικες του Βατικανού Α και της Φλωρεντίας περιγράφεται ως ένας τόπος ατέλειωτης άνοιξης και ένας παράδεισος με πράσινα φυτά, το Tlalocan ήταν ο προορισμός στη μετά θάνατον για εκείνους που πέθαναν βίαια από φαινόμενα που σχετίζονται με το νερό, όπως κεραυνούς, πνιγμούς και ασθένειες που μεταδίδονται από το νερό. [14]
Αυτοί οι βίαιοι θάνατοι περιελάμβαναν επίσης λέπρα, αφροδίσια νοσήματα, πληγές, υδρωπία, ψώρα, ουρική αρθρίτιδα και θυσίες παιδιών. [8]
Tlālōcān
Απλοποιώντας όλα αυτά λοιπόν βγαίνει το λογικό συμπέρασμα ότι η Τλαλοκάν ή Ουράνιος Παράδεισος με το τροπικό δάσος και τα πολλά νερά , με τον γνωστό κήπο της Εδέμ βρισκόταν στην θέση που βρισκόταν η Γη αρχικά ανάμεσα στους αστερισμούς του Περσέα και του Ταύρου.
Εκεί λοιπόν τοποθετούμε καί τό προπατορικό αμάρτημα ... Και για να ακριβολογώ την θέση της Λίλιθ όταν διδάχθηκε από τον ίδιο τον Λεβιάθαν την απόκρυφη γνώση της Μαύρης Καμπάλα ...
Όλα αυτά τα άτομα καθώς και τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν και τα γνωρίζουμε μέσα από την μυθολογία αποκτούν φυσική διάσταση αν τα δούμε μέσα από την μυθολογία των Αζτέκων.
Ο Τλάλοκ παντρεύτηκε για πρώτη φορά με τη θεά των λουλουδιών, την Ξοχικέτζαλ , η οποία κυριολεκτικά μεταφράζεται σε "Λουλούδι Κετζάλ" ( πολύτιμο λουλούδι ή πολύτιμη φτερωτή μορφή )
Ο Xochiquetzal προσωποποιεί την ευχαρίστηση, τα λουλούδια και τη νεαρή γυναικεία σεξουαλικότητα.
Με αυτόν τον τρόπο, συνδέεται με εγκυμοσύνες και τοκετούς και πιστεύεται ότι λειτουργούσε ως φύλακας για τις νέες μητέρες.
Σε αντίθεση με πολλές άλλες γυναικείες θεότητες, η Xochiquetzal διατηρεί τη νεανική της εμφάνιση και συχνά απεικονίζεται με πλούσια ενδυμασία και χρυσά στολίδια. [14]
Ο Tlaloc ήταν ο πατέρας του Tecciztecatl , πιθανώς με τον Chalchiuhtlicue .
Στη μυθολογία των Αζτέκων , η Xochiquetzal ονομάζεται επίσης Ichpochtli , που σημαίνει η «παρθενική» υποδηλώνοντας ένεκα της νεότητας της την " κορασίδα " , την κοπέλα η νεαρό κορίτσι ήταν μια θεά που συνδέεται με τη γονιμότητα , την ομορφιά και την αγάπη , χρησιμεύοντας και ως προστάτιδα των νεαρών μητέρων και της εγκυμοσύνης, του τοκετού και των χειροτεχνιών που ασκούνται από γυναίκες όπως η ύφανση και το κέντημα
Πιθανότατα η μορφή της αρχαίας ελληνικής θεάς Αθηνάς είναι μια εκδοχή της ίδιας θεάς η οποία παρουσιάζεται να έχει ως σύμβολο της και συνοδό της μία κουκουβάγια 🦉 που στέκεται στο ώμο της .
Μόνο κοινό σημείο αναφοράς με την θεά Αθηνά είναι η Παρθενία , η κουκουβάγια ,και η υφαντική τέχνη και το γεγονός ότι η θεά Αθηνά υπήρξε σύζυγος του Θεού Ποσειδώνα κυρίου των Θαλασσών .
Σε αντίθεση με αρκετές άλλες μορφές στο σύμπλεγμα των γυναικείων θεοτήτων των Αζτέκων που συνδέονται με τη γεωργία και τη σεξουαλική γονιμότητα, η Xochiquetzal απεικονίζεται πάντα ως μια δελεαστική και νεανική γυναίκα, πλούσια ντυμένη και συμβολικά συνδεδεμένη με τη βλάστηση και ιδιαίτερα τα λουλούδια.
Με συνειδητότητα, η Xochiquetzal είναι επίσης εκπρόσωπος της ανθρώπινης επιθυμίας, ευχαρίστησης και υπερβολής, εμφανίζεται επίσης ως προστάτης των τεχνιτών που ασχολούνται με την κατασκευή ειδών πολυτελείας. [8
Δεν είναι παράξενο λοιπόν που η Αφροδίτη αρχικά εμφανίζεται με μορφή πτηνού εφόσον το όνομα της Xōchiquetzal είναι μια ένωση των λέξεων xōchitl («λουλούδι») και quetzalli («πολύτιμο φτερό · φτερό ουράς quetzal») δηλαδή μια όμορφη φτερωτή μορφή θεότητας με έφεση στον έρωτα...
Κουκουβάγια όμως υπήρξε μια και μοναδική θέα , που συνδέεται με την μαγεία και την Λίλιθ .... Η θεά της κολάσεως Ερεσκιγκάλ..
Σκεπτόμενος ότι η αρχαία ελληνική θεά Περσεφόνη συνδέεται με τον Κάτω κόσμο του Άδη είμαι πολύ σίγουρος ότι αυτή είναι η ίδια η Ερεσκιγκάλ ή Xōchiquetzal η πρώτη θεϊκή γυναίκα για την οποία έχω αναφέρει σε άλλες αναρτήσεις μου.ο Tezcatlipoca ο Ιαγουάρος που πάντοτε κάτι κάνει και κυριολεκτικά διαλύονται τα πάντα ,ο κόσμος γενικά , παρέσυρε και έκλεψε τη Xochiquetzal , τη θεά του σεξ, των λουλουδιών και του καλαμποκιού.
Ο Τλάλοκ αρνήθηκε τότε να κάνει οτιδήποτε άλλο πια παραδομένος στη θλίψη του, έτσι μια μεγάλη ξηρασία σάρωσε εκείνοτον κόσμο.
Οι προσευχές των ανθρώπων για βροχή εκνεύρισαν τον λυπημένο θεό και αρνήθηκε να αφήσει να βρέξει, αλλά οι άνθρωποι συνέχισαν να τον ικετεύουν.
Τότε, με έξαλλη απάντηση στις προσευχές τους έριξε Φωτιά.
Συνέχισε να βρέχει φωτιά μέχρι να καεί ολόκληρη η Γη, οι θεοί έπρεπε στη συνέχεια να κατασκευάσουν μια ολόκληρη νέα Γη από τις στάχτες.
Το σημείο μετά από την αρπαγή της Περσεφόνης / Xochiquetzal είναι το ίδιο ακριβώς και στον αρχαίο ελληνικό και στον μύθο των Αζτέκων , μαρασμός παντού , τα λουλούδια πλέον και η άνοιξη δεν υπάρχει ο κύριος των υδάτων της ζωής δεν τα αφήνει να τρέξουν και ακολουθεί μεγάλη ξηρασία σε εκείνη την γή , εκείνη την εποχή .
Αυτή την περίπτωση της περιόδου της ξηρασίας μνημονεύει και η αρχαία αιγυπτιακή μυθολογία μέσα από το μύθο του Όσιρη και της Ίσιδας οι οποίοι ήταν αυτοί που ουσιαστικά βοήθησαν στις δύσκολες αυτές στιγμές την ανθρωπότητα που όδευε πρός αφανισμό καθώς ο κανιβαλισμός και η εξαχρείωση ήταν φαινόμενα των καιρών.
Αν λοιπόν δεχτούμε ότι Περσεφόνη / Xochiquetzal / Λίλιθ και ότι εφόσον η Λίλιθ είχε διδαχθεί την Μαύρη Καμπάλα από τον Λεβιάθαν τον αρχάγγελο δράκοντα με τα 100 κεφάλια τότε Λεβιάθαν =Tlāloc και λογικά Cthulhu .
Πώς όμως συνδέεται ο ίδιος ο Θεός Ιαγουάρος Tezcazlipoca με τον Πλούτωνα τον κύριο του κόσμου των νεκρών ?
Η απάντηση βρίσκεται στο γεγονός ότι ο Tezcazlipoca έχει εκδιωχθεί εδώ και πάρα πολύ καιρό από την ουράνια αυτή περιοχή οπότε έχει πάει στον λεγόμενο " Κάτω Κόσμο " ή Xibalba εκεί που βρίσκεται ως θεός με το όνομα Hunhau.
Η μορφή του συγκεκριμένου όντος είναι αυτή ..
Αν και υπάρχουν πολλές μαρτυρίες ότι πρόκειται για ένα υβριδικό ον μεταξύ ανθρώπου και ιαγουάρου ή μαύρο λιοντάρι με κέρατα ή άνθρωπος με κεφάλι λιονταριού ( δες Ορνίας) εφόσον είναι δεδομένο ότι είναι ο ίδιος ο Θεός Κόκορας ή Nergal των λαών της Μεσοποταμίας είμαι πολύ σίγουρος ότι η σωστή απεικόνιση του είναι με ένα εντελώς γυμνό κρανίο αετού στο κεφάλι χωρίς ανθρώπινη μορφή ..
Ουσιαστικά δηλαδή επρόκειτο για έναν Ανουνάκι , το ίδιο ακριβώς είδος όντων που είναι και η ίδια η Xōchiquetzal ενώ ξέρουμε ότι ο Tlaloc είναι σαυροειδές .
Ανουνάκι \ Tezcazlipoca
Οι Ανουνάκι λογικά θα πρέπει να έχουν διωχθεί από την αρχαία Γη για να συνδεθούν πια με την κόλαση ως δαίμονες της με αρχηγό τον Tezcazlipoca ή Nergal ή Ορνία ή Hunhau.
Η Περσεφόνη λοιπόν είναι πιο λογικό να ακολούθησε τόν αγαπημένο της που ανήκουν στο ίδιο είδος όντων σέ άλλα επίπεδα και διαστάσεις ύπαρξης παρά να μείνει με την σαύρα ... οπότε πάλι την πληρώνουν οι άνθρωποι !
Το ερώτημα που προκύπτει τελικά είναι το ποιός προχώρησε στο άνοιγμα χωροχρονικής πύλης με τραγικές συνέπειες για όλους ?
Ο μύθος λέει ότι το έκανε ο ίδιος ο Θεός Tlāloc ( Cthulhu ) οπότε λογικά αυτός και η γή και μεγάλη ποσότητα νερού κυριολεκτικά απορροφήθηκε από την τρύπα και τηλεμεταφέρθηκαν και έπεσαν σε πυκνότερες διαστάσεις του χώρου και χρόνου ή τελικά αυτό το γεγονός είναι αποτέλεσμα ενός αληθινού πολέμου ?
Και εγένετο πόλεμος εν τω ουρανώ· ο Μιχαήλ και οι ΄Αγγελοι αυτού , του πολεμήσαι μετά του δράκοντος και ο δράκων επολέμησε και οι ΄Αγγελοι αυτού, και ουκ ίσχυσεν, ουδέ τόπος ευρέθη αυτώ έτι εν τω ουρανώ και εβλήθη ο δράκων ο μέγας, ο όφις ο αρχαίος, ο καλούμενος διάβολος και ο σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, εβλήθη εις την γην, και οι ΄Αγγελοι αυτού μετ' αυτού εβλήθησαν» (Αποκ. 12,7-9).
Οπως και να έχει γίνει το όλο θέμα σημασία έχει ότι σήμερα όλοι τους αυτοί οι θεοί του διαστήματος και του ουρανού θεωρούνται εκπεσόντες , λατρεύονται ως θεοί / δαίμονες και η παρουσία τους συνδέεται με τον Κάτω κόσμο και τον Θάνατο.
Βέβαια λαμβάνοντας υπόψη οτι η επόμενη δημιουργία οφείλεται στην θέα Chalchiuhtlicue την δεύτερη σύζυγό του Θεού Tlāloc και συνδέεται με τον Chalchiuhtlatonal δηλαδή τον αρχαίο ελληνικό θεό Ποσειδώνα ο οποίος όπως δηλώνει και το όνομα του . [1] Κοιτάζει πάνω από τη θάλασσα και προστατεύει τα ζώα που ζουν σε αυτήν και λεγεται ότι έδωσε το δώρο του νερού σε έναν άνθρωπο πριν 10.000 χρόνια για να φροντίσει τη θάλασσα εξού και Ποσειδώνας , δίνω το πόσιμο νερό .
Λαμβάνοντας υπόψη ότι πρόκειται για θεούς της γης μας σε αυτό το σημείο που είναι σήμερα , επίσης ότι η Chalchiuhtlicue είναι ώς θέα η φιλάνθρωπος θέα Θέτιδας την οποία όμως δεν πολύ συμπαθεί ο ίδιος της ο σύζυγος και την κατηγορεί για υποκρισία οπότε εκείνη έφερε τον κατακλυσμό που ξέρουμε και κράτησε 52 ολόκληρα χρόνια οπότε επιβίωσε μόνο ότι υπήρχε στην θάλασσα .
Στην αμέσως επόμενη δημιουργία ο Τυφών βγάζει από το νερό την Παγγαία και ο όφις παρακολουθεί αμέτοχος αλλά προφανώς δεν είναι όπως αρχικά νόμιζα ότι ήταν ο Quetzalcoatl ούτε ο Tezcazlipoca αλλά ο Tlaloc οπότε η διαδικασία της δημιουργίας εξελίσσεται για να φτάσει στο σημείο αυτό που είναι σήμερα.
Τι ακριβώς έγινε στον ουρανό το διάστημα ανάμεσα στην αρπαγή της Περσεφόνης Xochiquetzal από τον Tezcazlipoca ως Hunhau και την πτώση του Tlāloc Cthulhu και όλων παραμένει κρυμμένο μυστικό εκτός αν δεχτούμε το αυτονόητο που είναι το ότι ή έγινε η προσπάθεια από τον Tlāloc να τους προλάβει .....ή θέλησε να αλλάξει το γεγονός επεμβαίνοντας στον χρόνο ...ή είναι αποτέλεσμα εργασιών της ίδιας της Xōchiquetzal η οποία είναι γνωστή ως μάγισσα η οποία προσπαθώντας να φέρει πίσω με κάποιο τρόπο τον αγαπημένο της Ορνία άνοιξε το διαστατικό πέρασμα των κόσμων ( Σολομωνική κλείδα ) οπότε ήρθε και μάλιστα την πήρε μαζί του , ας μην ξεχνάμε ότι η αρχαία ελληνική θέα Περσεφόνη ονομάζεται Φερέπαφα στα αρχαία ελληνικά Ελευσίνια μυστήρια , δηλαδή αυτή που φέρει σε επαφή τους κόσμους , ποιούς κόσμους λοιπόν έφερε σε επαφή από την στιγμή που η ίδια αυτή η γή έχει μετατεθεί χωροχρονικά ?
Βέβαια η καταστροφή που ακολούθησε δεν θα πρέπει οπωσδήποτε να συνδέεται με την τρύπα στο χωροχρόνο αλλά σε κάτι άλλο που ίσως αφορά και ένα πόλεμο των άστρων όπως αναφέρει η χριστιανική θρησκεία.
Η τελευταία εκδοχή που σκεφτόμουν είναι το ότι όλοι αυτοί οι μύθοι του Μαρντούκ κλπ εναντίον του δράκου τελικά δεν είναι καθόλου μύθοι της δημιουργίας , αλλά μύθοι καταστροφής που αφορούν την απόπειρα δολοφονίας του αρχαίου δράκοντα ή Λεβιάθαν η Tlāloc μέσω της πυρηνικής τεχνολογίας, πράγμα που επέφερε τραγικές συνέπειες ...
Η γραμματεία της αρχαίας Μεσοποταμίας φανερώνει ότι υπήρξε κάποτε ένα τέτοιο γεγονός αλλά δεν ξέρουμε αν είναι όντως ο θεός Μαρδούκ και γιατί να καταφύγει σε ένα τέτοιο μέσο σε μια γή με μορφές ζωής κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας ?
Ευάγγελος Αδαμάκης
