ΑΣΤΡΙΚΌ ΔΙΠΛΌ .....Ο ΣΩΣΊΑΣ ...
ΑΣΤΡΙΚΌ ΔΙΠΛΌ .....Ο ΣΩΣΊΑΣ ...
Ένα doppelgänger που μερικές φορές γράφεται doppelgaenger ή doppelganger , είναι βιολογικά άσχετο όμοιο ή διπλό, ενός ζωντανού ατόμου δηλαδή ουσιαστικά μιλάμε για ένα πιστό αντίγραφο του ίδιου του ανθρώπου που δραστηριοποιείται ανεξάρτητα από αυτόν.
Στη μυθολογία και τη λαϊκή παράδοση, ένας doppelgänger συχνά απεικονίζεται ως ένα παραφυσικό φαινόμενο και συνήθως θεωρείται ως προάγγελος κακής τύχης όπως θα δείτε παρακάτω.
Άλλες παραδόσεις και ιστορίες εξισώνουν έναν doppelgänger με ένα κακό δίδυμο μια δαιμονική οντότητα που σκοπό έχει κυριολεκτικά να οδηγήσει στην καταστροφή του ίδιου του ανθρώπου και το θάνατο του..
Στη σύγχρονη εποχή, ο όρος δίδυμος ξένος χρησιμοποιείται περιστασιακά κυρίως για να δηλώσει διαφορετικά μεταξύ τους αλλά όμοια πρόσωπα που ουδεμία σχέση έχουν.
Σήμερα είναι δύσκολο να περιγραφεί με σαφήνεια τι ακριβώς συμβαίνει με το λεγόμενο Αστρικό διπλό ή Σωσία μας όπως και γιατί δυστυχώς πολλές φορές εμφανίζεται ως ένας δαιμονικός εαυτός.
Μελετώντας την αρχαία αιγυπτιακή εκδοχή της δομής του ανθρώπου ως σώμα και πνεύμα εκεί μπορούν να βρεθούν στοιχεία που αφορούν την ύπαρξη ενός αντιγράφου του ίδιου του εαυτού του ανθρώπου σε μια πιο πνευματική υπόσταση.
Στην Ιαπωνική αντίστοιχη θεωρία όπου εκεί βλέπουμε ότι ο άνθρωπος έχει κυριολεκτικά 5 επιμέρους υλικά σώματα και ουκ ολίγα πνευματικά εκεί όντως υφίσταται και δικαιολογείται η παρουσία του αστρικού διπλού, αλλά αυτή η συγκεκριμένη γνώση που δεν ταιριάζει με την επικρατούσα άποψη της δυτικής ιατρικής ουσιαστικά είναι παραγκωνισμένη και άγνωστη μέχρι σήμερα για τους πολλούς.
Στην αρχαία αιγυπτιακή μυθολογία , το ka ήταν ένα απτό «πνευματικό διπλό» που είχε τις ίδιες μνήμες και συναισθήματα με το άτομο στο οποίο ανήκει το αντίστοιχο υλικό σώμα του ανθρώπου
Η Ελληνίδα Πριγκίπισσα Ελένη του Τρωικού Πολέμου εμφανίζεται ως αστρικό διπλό το οποίο παραπλανά τον Πάρη , βοηθώντας να σταματήσει ο πόλεμος.
Αυτή η συγκεκριμένη ιστορία εμφανίζεται επίσης στο έργο του Ευριπίδη Ελένη .
Πολλές μουσουλμανικές χώρες στην πλειοψηφία τους έχουν την έννοια του karin ή του qarin , το οποίο είναι ένα δυνητικά καλοπροαίρετο ή επιβλαβές πνεύμα διπλό του ίδιου φύλου, φυλής και παράλληλης ιδιοσυγκρασίας με το άτομο με το οποίο συνδέεται.
Προφανώς η λέξη Karin προέρχεται από την αρχαία αιγυπτιακή λέξη Κα.
Γεννά παιδιά που είναι τα πνευματικά διπλά ή αντίγραφα επί της ουσίας των αληθινών παιδιών του ατόμου.
Σε ορισμένα μέρη το karin είναι το αντίθετο φύλο του ατόμου που αντιπροσωπεύει.
Όταν είναι κακόβουλο, συχνά προσπαθεί να πείσει το άτομο με το οποίο συνδέεται να ακολουθήσει τις κακές του συμβουλές
Μερικοί Σούφι μυστικιστές παρουσίασαν την καρίν ως έναν διάβολο που κατοικεί στο αίμα και τις καρδιές των ανθρώπων.
Είναι πιο δημοφιλές σε ορισμένες χώρες από άλλες. για παράδειγμα, είναι πιο δημοφιλές στην Αίγυπτο από το Σουδάν.
Εν συντομία λοιπόν τίθεται το ερώτημα, μπορεί να υπάρξει δαιμονοποίηση τού ίδιου του εαυτού μας ώστε να ενεργοποιηθεί ένα κακόβουλο αστρικό διπλό ?
Όπως φαίνεται είναι πολύ πιθανό να συμβεί και αυτό έγκειται στο χαρακτήρα του ανθρώπου και την ηθική ή την ουσιαστική κακοήθεια που πιθανότατα μπορεί να κρύβει πίσω από την βιτρίνα του καλού και αγαθού, φαινόμενο συνηθισμένο της Ελλάδας ειδικά στην τελευταία δεκαετία.
Είναι απορίας άξιο γιατί συμβαίνει συνήθως η παρουσία του εαυτού μας ως διπλό να είναι πάντα προμήνυμα θανάτου, ή σε κάποιες περιπτώσεις που υπάρχει λεκτική επικοινωνία του ανθρώπου με την ζωντανή εικόνα του αυτή παρακινεί στο κακό γεγονός που οδηγεί κατευθείαν στο συμπέρασμα ότι θα πρέπει να είναι μια δαιμονική οντότητα που έχει πάρει την εξωτερική μορφή του ανθρώπου και όχι το ίδιο το ζωντανό αστρικό σώμα του ίδιου.
Θυμάμαι καλά από την εποχή που και εγώ διδασκόμουν όλα αυτά, την ξεκάθαρη εντολή των δασκάλων ότι δεν πρέπει ποτέ επ ουδενί να δούμε το αστρικό διπλό μας γιατί αυτό είναι σίγουρος θάνατος.
Ο Κάρλος Καστανέντα μιλάει για αυτό το συγκεκριμένο θέμα και το παρουσιάζει ως μια ζώσα ανεξάρτητη οντότητα που μπορεί να υπάρχει παράλληλα με τον υπάρχων εαυτό μας χωρίς να υπάρχει καμία προδιάθεση κακού.
Η περίπτωση της Émilie Sagee είναι χαρακτηριστική.
Η Émilie Sagee , μια δασκάλα Γαλλικών που εργαζόταν το 1845 σε ένα οικοτροφείο στη σημερινή Λετονία , φέρεται να είχε έναν doppelgänger.
Η ιστορία αναφέρεται από τον Robert Dale Owen και διασώζεται μέχρι σήμερα μέσα από πολλά άρθρα και βίντεο στο YouTube από ερευνητές του υπερφυσικού.
Γιώργος Τρύων το αστρικό διπλό αιτία ενός ναυαγίου?
Ένα παράδειγμα βικτωριανής εποχής ήταν η εμφάνιση του αντιναυάρχου Sir George Tryon ο οποίος φέρεται να περπάτησε από το σαλόνι του οικογενειακού του σπιτιού στην Eaton Square του Λονδίνου , κοιτάζοντας ευθεία μπροστά, χωρίς να ανταλλάξει λέξη σε κανέναν, μπροστά σε αρκετούς καλεσμένους σε ένα πάρτι που έδωσε η γυναίκα του στις 22 Ιουνίου 1893, ενώ εκείνος βρισκόταν σε πλοίο του Μεσογειακού Στόλου , που έκανε ελιγμούς στα ανοικτά των ακτών της Συρίας.
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε ότι είχε κατέβει με το πλοίο του, HMS Victoria , το ίδιο βράδυ, αφού συγκρούστηκε με το HMS Camperdown μετά από μια ανεξήγητη και παράξενη εντολή να στρίψει το πλοίο προς την κατεύθυνση του άλλου σκάφους.
Ο βασιλιάς Umberto I της Ιταλίας και ο φτωχός εαυτός του .
Μια δημοφιλής ιστορία για τον βασιλιά Umberto I της Ιταλίας λέει ότι ο βασιλιάς έτρωγε σε ένα εστιατόριο και εκεί ανακάλυψε ότι ο ιδιοκτήτης ήταν το ίδιο ακριβώς το αστρικό διπλό το οποίο άγνωστο πώς όλα αυτά τα χρόνια ζούσε ελεύθερο και λειτουργούσε αυτόνομα ως ξεχωριστός άνθρωπος.
Η ιστορία λέει ότι όταν μίλησε με τον άντρα, ο Umberto έμαθε για μια σειρά από συμπτώσεις μεταξύ των ζωών τους, όπως: οι δύο άνδρες είχαν γεννηθεί στην ίδια πόλη την ίδια μέρα και είχαν παντρευτεί και οι δύο μια γυναίκα με το ίδιο όνομα, και το εστιατόριο είχε ανοίξει την ημέρα της στέψης του Ουμβέρτο.
Η δολοφονία του Ουμπέρτο το 1900 λέγεται ότι συνέβη την ίδια μέρα που άκουσε την είδηση ότι ο εστιάτορας είχε πεθάνει σε πυροβολισμό.
Αυτή η ιστορία αναφέρεται συχνά στη λαϊκή κουλτούρα ( Ripley's Believe It or Not! , The Big Book of the Unexplained )
Johann Wolfgang von Goethe ο μανιοκατσθλιπτικός
Κοντά στο τέλος του βιβλίου XI της αυτοβιογραφίας του, Dichtung und Wahrheit («Ποίηση και αλήθεια») (1811–1833), ο Γκαίτε έγραψε, σχεδόν εν παρόδω:
Μέσα σε όλη αυτή την πίεση και τη σύγχυση δεν μπορούσα να παραλείψω να δω τη Φρεντερίκα για άλλη μια φορά.
Ήταν επώδυνες μέρες, η ανάμνηση των οποίων δεν έχει μείνει μαζί μου.
Όταν της έφτασα το χέρι από το άλογό μου, τα δάκρυα στάθηκαν στα μάτια της. και ένιωσα πολύ άβολα.
Τώρα οδήγησα κατά μήκος του μονοπατιού προς το Drusenheim, και εδώ με κυρίευσε ένα από τα πιο μοναδικά προαισθήματα.
Είδα, όχι με τα μάτια του σώματος, αλλά με τα μάτια του μυαλού, τη δική μου φιγούρα να έρχεται προς το μέρος μου, έφιππος, και στον ίδιο δρόμο, ντυμένος με ένα ένδυμα που δεν είχα φορέσει ποτέ, — ήταν γκρι λούτσου [ hecht-grau ], με κάπως χρυσό.
Μόλις τίναξα τον εαυτό μου από αυτό το όνειρο, η φιγούρα είχε εξαφανιστεί εντελώς.
Είναι παράξενο, όμως, που, οκτώ χρόνια μετά, βρέθηκα στον ίδιο δρόμο, για να κάνω άλλη μια επίσκεψη στη Φρεντερίκα, με το ίδιο ακριβώς ένδυμα που είχα ονειρευτεί και το φόρεσα, όχι από επιλογή, αλλά τυχαία.
Ωστόσο, μπορεί γενικά με τέτοιου είδους θέματα, αυτή η παράξενη ψευδαίσθηση σε κάποιο βαθμό με ηρέμησε τη στιγμή του χωρισμού.
Ο πόνος της παραίτησης για πάντα ευγενή Αλσατία , με ό,τι είχα κερδίσει σε αυτό, μετριάστηκε. και, έχοντας επιτέλους ξεφύγει από τον ενθουσιασμό ενός αποχαιρετισμού, σε ένα γαλήνιο και ήσυχο ταξίδι, ανέκτησα αρκετά καλά την αυτοκυριότητά μου.
Αυτό είναι ένα παράδειγμα doppelgänger που έγινε αντιληπτό από τον παρατηρητή ως καλοήθη και καθησυχαστικό υποτίθεται αν και επειδή σε εμένα προσωπικά αυτό ακριβώς που περιγράφεται εδώ μου συμβαίνει από μικρή ηλικία νομίζω ότι στην πραγματικότητα είναι ένα φαινόμενο ενόρασης και όχι εμφάνισης αστρικού διπλού.
Percy Bysshe Shelley
Στις 8 Ιουλίου 1822, ο Άγγλος ποιητής Percy Bysshe Shelley πνίγηκε στον κόλπο της Spezia κοντά στο Lerici στην Ιταλία .
Στις 15 Αυγούστου, ενώ έμενε στην Πίζα , η σύζυγος του Πέρσι, Μαίρη Σέλλεϋ , συγγραφέας και εκδότρια, έγραψε ένα γράμμα στη Μαρία Γκίσμπορν στο οποίο της μετέφερε τους ισχυρισμούς του Πέρσι ότι είχε γνωρίσει τον δικό του ντόπιγκερ.
Μια εβδομάδα μετά την σχεδόν μοιραία αποβολή της Μαρίας , τις πρώτες πρωινές ώρες της 23ης Ιουνίου, ο Πέρσι είχε δει έναν εφιάλτη για το σπίτι που κατέρρεε από πλημμύρα, και επίσης
... μιλώντας το το επόμενο πρωί, μου είπε ότι είχε πολλά οράματα τον τελευταίο καιρό — είχε δει τη φιγούρα του που τον συνάντησε καθώς περπατούσε στην ταράτσα και του είπε — «Πόσο καιρό θέλεις να είσαι ικανοποιημένος — Όχι πολύ φοβερά λόγια και σίγουρα όχι προφητικά για το τι συνέβη.
Αλλά η Shelley είχε δει συχνά αυτές τις φιγούρες όταν ήταν άρρωστη. αλλά το πιο περίεργο είναι ότι τον είδε και η κυρία Ουίλιαμς.
Τώρα η Τζέιν, αν και γυναίκα με ευαισθησία, δεν έχει πολλή φαντασία και δεν είναι καθόλου νευρική - ούτε στα όνειρα ούτε σε άλλα.
Στεκόταν μια μέρα, μια μέρα πριν αρρωστήσω, [15 Ιουνίου] σε ένα παράθυρο που έβλεπε στην ταράτσα με τον Trelawny — ήταν μέρα — είδε καθώς νόμιζε ότι ο Shelley περνούσε από το παράθυρο, όπως ήταν συχνά τότε. χωρίς παλτό ή σακάκι — πέρασε ξανά — τώρα που πέρασε και τις δύο φορές με τον ίδιο τρόπο — και από την πλευρά προς την οποία πήγαινε κάθε φορά δεν υπήρχε τρόπος να επιστρέψει παρά μόνο πέρα από το παράθυρο ξανά (εκτός από έναν τοίχο είκοσι πόδια από το έδαφος) χτύπησε όταν τον είδε να περνάει δύο φορές έτσι και κοίταξε έξω και δεν τον έβλεπε πια, έκλαψε — «Καλέ Θεέ μπορεί ο Σέλευ να πήδηξε από τον τοίχο;...
Πού μπορεί να φύγει;»
Η Shelley, είπε ο Trelawny - "Δεν έχει περάσει η Shelley - Τι εννοείς;"
Η Trelawny λέει ότι έτρεμε πάρα πολύ όταν το άκουσε και αποδείχθηκε πράγματι ότι η Shelley δεν είχε πάει ποτέ στη βεράντα και ήταν μακριά τη στιγμή που τον είδε.
Το δράμα του Percy Shelley Prometheus Unbound (1820) περιέχει το ακόλουθο απόσπασμα στην Πράξη I:
"Ere Babylon was dust, / Ο Μάγος Ζωροάστρης, το νεκρό παιδί μου, / Συνάντησε τη δική του εικόνα περπατώντας στον κήπο. / Αυτή η οπτασία, ανθρώπων, αυτός είδε / Γιατί ξέρεις ότι υπάρχουν δύο κόσμοι ζωής και θανάτου: / Ο ένας που βλέπεις εσύ, αλλά ο άλλος / Είναι κάτω από τον τάφο, όπου κατοικούν / Οι σκιές όλων των μορφών που σκέφτονται και ζουν / Μέχρι να τους ενώσουν ο θάνατος. μέρος όχι άλλο...»
Εδώ λοιπόν βλέπουμε ότι συμβαίνει το εξής άσχημο παιχνίδι θανάτων, αποβολή βρεφών από την μήτρα της μητέρας τους και ταυτόχρονα ο αιφνίδιος θάνατος ως συνήθως συμβαίνει από ατύχημα του ίδιου του ανθρώπου του οποίου εμφανίζεται το αστρικό διπλό....🤔
John Donne η ιστορία επαναλαμβάνεται στο ακέραιο..
Ο Izaak Walton ισχυρίστηκε ότι ο John Donne , ο Άγγλος μεταφυσικός ποιητής , είδε το doppelgänger της γυναίκας του το 1612 στο Παρίσι, την ίδια νύχτα με τη θνησιγένεια της κόρης τους.
Αυτή η αφήγηση εμφανίζεται για πρώτη φορά στην έκδοση του Life of Dr. Rizvan Rizing που δημοσιεύθηκε το 1675, και αποδίδεται σε «ένα πρόσωπο τιμής... που λέγεται με τέτοιες περιστάσεις, και τέτοιους ισχυρισμούς, ότι... Πιστεύω πραγματικά αυτόν που το είπε Για μένα, πίστευε ο ίδιος ότι ήταν αλήθεια».
Δύο μέρες μετά την άφιξή τους εκεί, ο κύριος Donne έμεινε μόνος, σε εκείνο το δωμάτιο στο οποίο ο σερ Ρόμπερτ , και αυτός και κάποιοι άλλοι φίλοι δείπνησαν μαζί.
Σε αυτό το μέρος επέστρεψε ο σερ Ρόμπερτ μέσα σε μισή ώρα.
Και, καθώς έφευγε, έτσι βρήκε τον κύριο Donne μόνο. αλλά, μέσα σε τέτοια έκσταση, και τόσο αλλοιωμένος ως προς την εμφάνισή του, που ξαφνιάστηκε ο σερ Ρόμπερτ που τον είδε τόσο πολύ που επιθυμούσε ειλικρινά ο κύριος Donne να δηλώσει ότι τον έτυχε στο σύντομο χρονικό διάστημα της απουσίας του; στο οποίο, ο κύριος Donne δεν μπόρεσε να δώσει μια παρούσα απάντηση: αλλά, μετά από μια μακρά και μπερδεμένη παύση, είπε επιτέλους, έχω δει ένα τρομερό όραμα από τότε που σε είδα
Είδα την αγαπημένη μου γυναίκα να περνάει δύο φορές από δίπλα μου μέσα από αυτό το δωμάτιο, με τα μαλλιά της κρεμασμένα στους ώμους της και ένα νεκρό παιδί στην αγκαλιά της: αυτό, το έχω δει από τότε που σε είδα.
Στο οποίο, ο σερ Ρόμπερτ απάντησε· Βεβαίως, κύριε, κοιμηθήκατε από τότε που σας είδα. και, αυτό είναι το αποτέλεσμα κάποιου μελαγχολικού ονείρου, που επιθυμώ να ξεχάσεις, γιατί είσαι τώρα ξύπνιος.
Στην οποία ο κύριος Donnes απάντησε: Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος ότι ζω τώρα, τότε ότι δεν έχω κοιμηθεί από τότε που σε είδα: και, βεβαιώ, ότι στη δεύτερη εμφάνισή της, σταμάτησε, με κοίταξε στο πρόσωπο και εξαφανίστηκε...
Ενόραση και προμήνυμα θανάτου του παιδιού ?
Πνευματική οντότητα που πήρε την μορφή της γυναίκας του συγκεκριμένου χωρίς να είναι αυτή ?
Αστρικό σώμα ?
Κανείς δεν μπορεί να πει το οτιδήποτε με σιγουριά...
Στην μακρόχρονη εμπειρία μου πολλές φορές έχει κυριολεκτικά πέσει στην αντίληψη μου ως γεγονός ότι μπορεί κάποια δαιμονική ενέργεια ή οτιδήποτε άλλο να εμφανίζεται με την μορφή ανθρώπου προκειμένου να ξεγελάσει το ανθρώπινο θύμα του .
Υπάρχουν πολλές κατηγορίες όντων όπως οι Λυκαονες οι οποίοι στην κυριολεξία κλέβουν το ανθρώπινο σώμα σκοτώνοντας την ψυχή του ανθρώπου κοιτώντας τον στα μάτια παρατεταμένα.
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν οντότητες που μοιάζουν με φίδια ή σκουλίκια από φώς και ενέργεια τα οποία μπορούν να μπουν στο σώμα του ανθρώπου το οποίο καταλαμβάνουν και αλλάζουν εντελώς σε ενεργειακό επίπεδο επηρεάζοντας την όλη συμπεριφορά του.
Όπως προείπαμε επανειλημμένα, Λυκάονας και καλός άνθρωπος δεν υπάρχει, δεν γίνεται... Διπροσωπία , είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων αυτών πέρα από το ότι κυνηγούν πιπινια και φυσικά εννοείται ότι όλοι αυτοί μπορεί να δηλώνουν άντρες straight κλπ κλπ και όλοι τουλάχιστον μία φορά στις τελετές τον παίρνουν από το κώλο για ενεργειακούς λόγους... 😂
Εν αντιθέσει με τους Λυκαονες τα ενεργειακά σκουλίκια ή πύρινα φίδια αρέσκονται στην κατανάλωση κρέατος και αίματος ανθρώπων και ζώων γεγονός που οδήγησε στην δημιουργία του μύθου των Vampire .
Αυτά τα όντα που πραγματικά δεν ξέρουν τι είναι αυτό που λέμε βιολογικός θάνατος μπορούν να κρατήσουν στη ζωή ένα σώμα για αιώνες κυριολεκτικά, ακόμη και να νρκραναστήσουν ένα φρέσκο πτώμα.
Όλα αυτά ουδεμία σχέση έχουν με το αστρικό διπλό γιατί δυστυχώς ο άνθρωπος σε όλες αυτές τις περιπτώσεις είναι τυπικά και ουσιαστικά νεκρός.
Η αστρική προβολή πάλι ουδεμία σχέση έχει με την όλη υπόθεση..
Οι απόγονοι των αρχαίων ερπετών δηλαδή αυτά τα όντα που στην απλή λαϊκή γλώσσα ονομάζουμε Νεράιδες και γοργόνες και Άρπυιες και στην μαγική ορολογία ονομάζουμε Malefica ή κακές μάγισσες και Στριγγλες όπως και τα Τζινια της ισλαμικής παράδοσης είναι όντως όντα που πραγματικά μπορούν να πάρουν την μορφή ανθρώπου και εμφανίζονται με την μορφή ενός ανθρώπου που τυχαίνει να γνωρίζει τα θύμα τους προκειμένου να μπορέσουν να το παρασύρουν στο θάνατο αλλά και πάλι όμως δεν έχει καμία σχέση με το λεγόμενο Αστρικό διπλό σώμα του ίδιου του ανθρώπου.
Πληροφορίες για την φύση και δράση του διπλού μπορείτε να δείτε στα κείμενα πού ακολουθούν:
Στο The Devil's Elixirs (1815), ένα από τα πρώτα μυθιστορήματα του E. T. A. Hoffmann , ένας άνδρας δολοφονεί τον αδελφό και τη θετή μητέρα της αγαπημένης του πριγκίπισσας, βρίσκει ότι ο doppelgänger του έχει καταδικαστεί σε θάνατο για αυτά τα εγκλήματα στη θέση του, και τον ελευθερώνει, μόνο για να έχει το αντικείμενο της στοργής του τη δολοφονία.
Εκτός από την περιγραφή του διπλού doppelgänger ως αντίστοιχο του εαυτού, το δράμα Prometheus Unbound (1820) του Percy Bysshe Shelley κάνει αναφορά στη συνάντηση του αστρικού διπλού του «τη δική του εικόνα που περπατά στον κήπο».
Στο « Γουίλιαμ Γουίλσον » του Έντγκαρ Άλαν Πόε τον κεντρικό ήρωα ακολουθεί ένας ντόπιος σε όλη του τη ζωή, με αυτό να τον προβληματίζει και να του προκαλεί αταξίες.
Τελικά ο κύριος ήρωας σκοτώνει τον doppelgänger του και συνειδητοποιεί ότι ο doppelgänger απλώς τον καθρέφτιζε.
Εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1839 αλλά συμπεριλήφθηκε επίσης στο Tales of the Grotesque and Arabesque (1840).
Το μυθιστόρημα του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι The Double (1846) παρουσιάζει τον doppelgänger ως μια αντίθετη προσωπικότητα που εκμεταλλεύεται τις αποτυχίες του χαρακτήρα του πρωταγωνιστή για να αναλάβει τη ζωή του.
Το Descent into Hell (1939) του Charles Williams έχει τη χαρακτήρα Pauline Anstruther να βλέπει το δικό της doppelgänger σε όλη της τη ζωή.
Η ιστορία του Clive Barker "Human Remains" στα Books of Blood του είναι μια ιστορία doppelgänger και το μοτίβο doppelgänger είναι βασικό στοιχείο της γοτθικής μυθοπλασίας .
Στο μυθιστόρημα του Charles Dickens A Tale of Two Cities (1859), ο Charles Darnay και ο Sydney Carton μοιάζουν μεταξύ τους σε σημείο που δεν διακρίνονται από τον απλό παρατηρητή.
Στην αρχή του μυθιστορήματος, αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αθώωση του Darnay αφού ένας αυτόπτης μάρτυρας δεν μπόρεσε να ξεχωρίσει τους δύο .
Στην κορύφωση του μυθιστορήματος, η ομοιότητα επιτρέπει στον Carton να αντικαταστήσει τον εαυτό του στη θέση του Darnay για την εκτέλεση .
Το μυθιστόρημα του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ Despair (1936) περιλαμβάνει τον αφηγητή και πρωταγωνιστή της ιστορίας, Hermann Karlovich, ιδιοκτήτη εργοστασίου σοκολάτας, ο οποίος συναντά έναν άστεγο στην πόλη της Πράγας, που πιστεύει ότι είναι το doppelgänger του.
Ο άλλος του Jorge Luis Borges (1972) βάζει τον ίδιο τον συγγραφέα να ανακαλύψει ότι κάθεται σε ένα παγκάκι με τον μεγαλύτερο doppelgänger του και οι δυο τους συζητούν.
Στο μυθιστόρημα του Bret Easton Ellis , Glamorama (1998), ο πρωταγωνιστής ηθοποιός-μοντέλο Victor Ward φαινομενικά έχει έναν doppelgänger που οι άνθρωποι μπερδεύουν με τον Ward, ισχυριζόμενοι συχνά ότι τον έχουν δει σε πάρτι και εκδηλώσεις Ο Ward δεν θυμάται ότι παρευρέθηκε.
Σε ένα σημείο του μυθιστορήματος, ο Βίκτορ κατευθύνεται στην Ευρώπη, αλλά οι αναφορές του ότι παρευρίσκεται σε εκδηλώσεις στις πολιτείες εμφανίζονται στους τίτλους των εφημερίδων.
Το doppelgänger του Victor μπορεί να τοποθετήθηκε από τον πατέρα του Victor, έναν γερουσιαστή των Ηνωμένων Πολιτειών που θέλει να παρουσιάσει έναν πιο έξυπνο και εκλεπτυσμένο αντικαταστάτη του γιου του που θα βελτίωνε τη δική του εικόνα και θα ενίσχυε τους αριθμούς των δημοσκοπήσεων για τις μελλοντικές εκλογές. Ενώ το μυθιστόρημα αφηγείται ο Βίκτορ, διάφορα κεφάλαια είναι διφορούμενα, με αποτέλεσμα ο αναγνώστης να αναρωτιέται αν ορισμένα κεφάλαια αφηγούνται από τον doppelgänger.
Στο μυθιστόρημα της Tana French , το 2008, The Likeness , η ντετέκτιβ Cassie Maddox έχει την υποκριτική Lexie Madison που υιοθετεί το ίδιο ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσε ο Maddox σε μια μυστική έρευνα.
Στο βιβλίο του Stephen King The Outsider (2018), ο ανταγωνιστής είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει το DNA των ατόμων για να γίνει το σχεδόν τέλειο ταίρι τους μέσω μιας επιστημονικής φανταστικής ικανότητας να μεταμορφώνεται σωματικά.
Ο υπαινιγμός ότι είναι doppelgänger γίνεται από την ομάδα που προσπαθεί να την εμποδίσει να σκοτώσει ξανά.
Η ομάδα συζητά επίσης άλλα παραδείγματα φανταστικών doppelgängers που υποτίθεται ότι συνέβησαν κατά τη διάρκεια της ιστορίας για να δώσει κάποιο πλαίσιο.
