ΑΝΑΖΗΤΏΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΕΡΑΣΦΟΡΟ ΘΕΌ ΜΈΣΑ ΑΠΌ ΤΑ ΚΕΊΜΕΝΑ ΤΟΥ Χ.Φ ΛΆΒΚΡΑΦΤ ΚΑΙ ΑΡΘΟΎΡΟΥ ΜΑΧΕΝ....

  ΑΝΑΖΗΤΏΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΕΡΑΣΦΟΡΟ ΘΕΌ ΜΈΣΑ ΑΠΌ ΤΑ ΚΕΊΜΕΝΑ ΤΟΥ Χ.Φ ΛΆΒΚΡΑΦΤ ΚΑΙ ΑΡΘΟΎΡΟΥ ΜΑΧΕΝ....

Σε αυτό τον τόμο, που περιλαμβάνει εφτά διηγήματα, η δυνατή πένα του Άρθουρ Mάχεν φέρνει στην επιφάνεια πράγματα πιο παλιά κι από τα φαντάσματα και τον αναγνώστη σε επαφή με τις στοιχειώδεις δυνάμεις του κακού, με τις μαγείες που επιβιώνουν στο χρόνο και με τις κακόβουλες δυνάμεις που αναφέρονται στη λαϊκή παράδοση και στα παραμύθια... (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

Έχοντας μελετήσει το θέμα σε βάθος μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι όλα αυτά τα διηγήματα που συμπεριλαμβάνονται στον συγκεκριμένο τόμο είναι μπούρδες πού δεν έχουν καμία ουσιαστική αξία ...

Ο μοναδικός λόγος που αναφέρομαι σε αυτόν είναι γιατί υπονοεί την ύπαρξη της λατρείας του παγανιστικού θεού, ο οποίος φέρεται ότι σχετίζεται με ξωτικά και νεράιδες κλπ κλπ όλα αυτά δηλαδή που συναντάμε στον συγκεκριμένο τόμο.

Ο Αρθούρος Μάχεν μοιράζεται πολλά πράγματα με τον Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ αλλά δεν αποκαλύπτει τίποτα ιδιαίτερα ενδιαφέρον για έρευνα υπερφυσικών δραστηριοτήτων παράδοξων φαινομένων κλπ

Ο Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ αντίθετα είναι θησαυρός ανεξάντλητος, ειδικά όσον αφορά την λατρεία του Κερασφόρου θεού.

Ας δούμε λοιπόν λίγα πράγματα που άπτονται της μαγείας και του υπερφυσικού.

Κεντρική ιδέα πίσω από όλα αυτά που αναφέρονται στα έργα των συγκεκριμένων συγγραφέων είναι η λατρεία του Κερασφόρου θεού ο οποίος εμφανίζεται να έχει καταφέρει να επιβιώσει ακόμη και μέσα στην Χριστιανική εκκλησία κυριολεκτικά...

Ο παγανισμός όχι μόνο έχει επιβιώσει και συνεχίζει να υπάρχει , μέλη του είναι όλοι σχεδόν οι βασιλικοί οίκοι και ευγενείς πολλών χωρών της Ευρώπης. 

Ένα τέτοιο χαρακτηριστικό ιστορικής σημασίας παράδειγμα βρίσκουμε μέσα στο μυθιστόρημα του αείμνηστου ΧΦ Λάβκραφτ με γενικό τίτλο :

The Case of Charles Dexter Ward

https://en.wikipedia.org/wiki/The_Case_of_Charles_Dexter_Ward

Το The Case of Charles Dexter Ward είναι ένα σύντομο μυθιστόρημα τρόμου (51.500 λέξεις) του Αμερικανού συγγραφέα HP Lovecraft , που γράφτηκε στις αρχές του 1927, αλλά δεν δημοσιεύτηκε όσο ζούσε ο συγγραφέας.

 Βρίσκεται στη γενέτειρα του Λάβκραφτ, το Πρόβιντενς , στο Ρόουντ Άιλαντ , και δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά (σε συντομευμένη μορφή) στα τεύχη Μαΐου και Ιουλίου του Weird Tales το 1941. η πρώτη ολοκληρωμένη δημοσίευση ήταν στη συλλογή Beyond the Wall of Sleep του Arkham House (1943).

 Έχοντας μελετήσει την αληθινή ιστορία όσων αναφέρονται στην υπόθεση τελικά αναρωτιέμαι είναι μυθιστόρημα ή ιστορικό διήγημα ?

Ας δούμε περί τίνος πρόκειται:

Ο Τσαρλς Ντέξτερ Γουόρντ δηλαδή ο ήρωας μας είναι ένας νεαρός άνδρας από μια επιφανή οικογένεια του Ρόουντ Άιλαντ που έχει εξαφανιστεί από ψυχιατρείο , έτσι ξεκινάει η ιστορία.

Είχε φυλακιστεί κατά τη διάρκεια μιας παρατεταμένης περιόδου παραφροσύνης, κατά την οποία εμφάνισε μικρές και ανεξήγητες φυσιολογικές εναλλαγές. 

Το άδειο κελί του βρέθηκε πολύ σκονισμένο.

 Το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας αφορά την έρευνα που διεξήγαγε ο οικογενειακός γιατρός των Wards, Marinus Bicknell Willett, σε μια προσπάθεια να ανακαλύψει την αιτία της τρέλας και των φυσιολογικών αλλαγών του Ward. 

Ο Γουίλετ μαθαίνει ότι ο Γουόρντ είχε περάσει τα τελευταία αρκετά χρόνια προσπαθώντας να ανακαλύψει τον τάφο του κακής φήμης προγόνου του, Τζόζεφ Κέργουεν ο οποίος εμφανίζεται ως σκοτεινή πλευρά του ήρωα πίσω από τον ήρωα.

Ο γιατρός ο οποίος είναι ο αόρατος ήρωας που μας διηγείται την ιστορία χωρίς όμως να φαίνεται μέσα της ,  σιγά-σιγά να αποκαλύπτει την αλήθεια πίσω από τους θρύλους γύρω από τον Curwen, έναν ναυτιλιακό επιχειρηματία του δέκατου όγδοου αιώνα και υποτιθέμενο αλχημιστή , ο οποίος ήταν στην πραγματικότητα νεκρομάντης και μαζικός δολοφόνος. 

Παρένθεση εδώ να σημειώσουμε πως ο Λάβκραφτ  ουσιαστικά χρησιμοποιεί πολλά στοιχεία από την μαγεία της Obeah τα οποία έχουν γίνει τμήμα της ιστορίας χωρίς να υπάρχει καμία αναφορά σε χρήση Voodoo ( Obeah) αν και ομολογουμένως οποίος έχει ασχοληθεί αμέσως αντιλαμβάνεται τι ακριβώς συμβαίνει από την περιγραφή των μαγικών τελετών .

Καίριο γεγονός για την ιστορία και όχι μόνο όσον αφορά το μυθιστόρημα είναι τα στοιχεία που αναφέρονται όσον αφορά , ιμα επιδρομή στο αγρόκτημα του Curwen η οποία εμφανίζεται να ήταν κάτι παραπάνω από ιδιαίτερη .

Τα στοιχεία μιλάνε για τις φωνές, τα φώτα, τις εκρήξεις και μερικές όχι και τόσο ανθρώπινες φιγούρες που καταρρίφθηκαν από τους επιδρομείς. 

Οι επιδρομείς ορκίστηκαν μάρτυρες σε αυστηρή μυστικότητα σχετικά με αυτά που είδαν και άκουσαν.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο συγκεκριμένος αυτός συγγραφέας θέτει σε αυτό το σημείο ακριβώς το θέμα του όρκου καθώς αυτά που αναφέρονται στις παραγράφους είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο και ξεχωριστό , το οποίο θα σάς αναφέρω λίγο παρακάτω καθώς ουσιαστικά πρόκειται για αληθινά γεγονότα και πρόσωπα.

Καθώς προχωρούν οι έρευνες του Willett, διαπιστώνει ότι ο Charles είχε ανακτήσει τις στάχτες του Curwen και μέσω της χρήσης μαγικών τύπων που περιέχονταν σε έγγραφα που βρέθηκαν κρυμμένα στο σπίτι του Curwen στο Providence μπόρεσε να ανακαλέσει τον Curwen από τα «βασικά του άλατα» και να τον αναστήσει. 

Ο Willett ανακαλύπτει επίσης ότι ο Curwen, ο οποίος μοιάζει με τον Charles αρκετά για να τον περάσει, δολοφόνησε και αντικατέστησε τον σύγχρονο απόγονό του και συνέχισε τις κακές του δραστηριότητες. 

Παρόλο που ο Κέργουεν πείθει τους θεατές ότι είναι ο Τσαρλς, η αναχρονιστική του νοοτροπία και συμπεριφορά οδηγεί τις αρχές να τον πιστοποιήσουν ως παράφρονα και να τον φυλακίσουν σε ένα άσυλο.

Αυτή είναι η ιστορία...

Μέσα όμως στην ιστορία και συγκεκριμένα στο σημείο αυτό που εμφανίζονται οι μαρτυρίες για φωνές που προείπαμε ότι οδηγεί στην επισύναψη όρκου σιωπής των επιδρομέων αναφέρονται ορισμένα εντελώς πραγματικά στοιχεία που οδηγούν στην λατρεία του Κερασφόρου θεού.

Αρχή του νήματος είναι η παράγραφος αυτή στην οποία αναφέρεται ο Μαύρος άντρας και η μεγάλη σφαγή εξ αιτίας του σήματος της Αιγός.

Ο Λάβκραφτ μας μιλάει για την ιστορία ενός Νεκρομάντη και των νεκραναστημένων από τους οποίους αντλεί μυστικά αιώνων , ένα από αυτά τα μυστικά αφορά την ύπαρξη ενός αρχαίου παγανιστικής θρησκείας συμβόλου στον βωμό της εκκλησίας της Nôtre Dame γεγονός που οδήγησε στην σφαγή πολιτών από τον " Μαύρο Πρίγκηπα " τον  Μαύρο πρίγκηπα Εδουάρδο .

https://en.wikipedia.org/wiki/Edward_the_Black_Prince

Ο Εδουάρδος του Γούντστοκ , γνωστός στην ιστορία ως Μαύρος Πρίγκιπας (15 Ιουνίου 1330 – 8 Ιουνίου 1376),  ήταν ο μεγαλύτερος γιος του βασιλιά Εδουάρδου Γ' της Αγγλίας και ο προφανής διάδοχος του αγγλικού θρόνου .

Εδώ λοιπόν αρχίζει να ξετυλίγεται το κουβάρι μίας συγκεκριμένης ιστορίας με άγνωστες πτυχές καθώς συνδέεται με άγνωστες προεκτάσεις στον χώρο και το χρόνο αρχής γενομένης από το γεγονός ότι το συγκεκριμένο αυτό " Σημάδι της Αιγός" για το οποίο μιλάμε όντως υπάρχει.

Ο Κερνούνος εμφανίζεται στο μνημείο Γαλατών και Ρωμαίων Nautae Parisiaci, του 1ου αι. μ.Χ. 

Το όνομα του μνημείου μεταφράζεται ως «ναυτικοί της πόλης του Παρισιού» και προέρχεται από την αναθηματική επιγραφή που δείχνει ποιος αφιέρωσε τον κίονα στον Δία και πότε: επί βασιλείας του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τιβέριου (14-37 μ.Χ.).

 Το μνημείο, που βρέθηκε σε κομμάτια κάτω από τον καθεδρικό ναό της Notre-Dame του Παρισιού, κάποτε αποτελούνταν ίσως από οκτώ κύβους, τοποθετημένους τον έναν πάνω στον άλλον, για να δημιουργήσουν μια στήλη.

 Δυστυχώς, λείπουν τρεις. 

Οι κύβοι έχουν ανάγλυφα πλαίσια σε κάθε μεγάλη επιφάνεια και ένας δείχνει τον Κερνούνος, που κατονομάζεται σε μια επιγραφή. 

Ο θεός απεικονίζεται από τους ώμους και πάνω με γενειάδα, κέρατα και αυτιά ελαφιού. Από κάθε κέρατο κρέμεται κι ένα περίαπτο.

 Λείπει το κάτω μέρος του πλαισίου· οπότε, ο θεός θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται στη γνωστή του στάση οκλαδόν. 

Η παρουσία του Κερνούνος σε ένα μνημείο αφιερωμένο στον Δία είναι παράξενη και μπορεί να αποτελεί μια περίπτωση, στην οποία οι δωρητές του μνημείου δημιουργούν μια ευοίωνη ένωση δύο θεών ίσης σημασίας σε διαφορετικούς πολιτισμούς. 

Στο μεταξύ, τα άλλα πλαίσια απεικονίζουν διάφορες ελληνορωμαϊκές θεότητες, περιλαμβάνοντας τον Δία, τον Άρη και την Αφροδίτη. Το μνημείο τώρα εκτίθεται στο Musée de Cluny στο Παρίσι.

https://www.worldhistory.org/trans/el/1-19422/

Ο συγγραφέας είναι σαφής ότι υπονοεί την ύπαρξη της λατρείας των αρχαίου θεού μέσα από την μορφή της λατρείας των μαγισσών έτσι όπως υπονοεί ο Αρθούρος Μάχεν στον ΜΕΓΆΛΟ ΘΕΟ ΠΑΝ.

Το όλο θέμα γίνεται ακόμα πιο περίεργο καθώς ακόμη και το μολυβένιο φέρετρο που είναι το καθοριστικός παράγοντας για την εξέλιξη της ιστορίας αποκτά ιστορικές διαστάσεις καθόσον όντως βρέθηκε μια ερμητικά κλειστή μολύβδινη σαρκοφάγος κάτω από το δάπεδο του καμπαναριού της εκκλησίας της Nôtre d'âme  

https://www.artnews.com/art-news/news/sarcophagus-discovered-notre-dame-excavation-1234622138/

Ένα μολύβδινο φέρετρο λοιπόν βρίσκεται κάπου κάτω από την Notre-Dame,  ότι και αν αυτό που κλείνει είναι σκοτεινό και επίφοβο όπως άλλωστε δηλώνει η παράδοση εκείνων των εποχών που θέλει το μόλυβδο ως μέσο φυλάκισης σκοτεινών και κακόβουλων όντων όπως ήταν οι βρυκόλακες και οι σατανισμένοι...

Ο Λάβκραφτ λοιπόν βλέπουμε ότι έχει δώσει συγκεκριμένες πληροφορίες για αληθινά γεγονότα και πρόσωπα...

Διαβάστε περισσότερα στοιχεία στο μυθιστόρημα του και βγάλτε τα συμπεράσματά σας...

Medium Evans Adamakis.